List #2498
Ioannes [DANTISCUS] do UNKNOWN [Ermland (Warmia) Canon]Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1541-09-28
Regest polski:
Dantyszek odpowiada na list, w którym adresat wstawia się za kustoszem [Johannem Tymmermannem]. Dantyszek oświadcza, że już wcześniej wybaczył Tymmermannowi oszczerczy donos na dwór królewski, jakoby usunął braci Tymmermanna z Braniewa i Wartenburga.
Nie odmawia im prawa do żebrania, jednakże, skoro kustosz oraz jego wspólnicy nie uznają władzy Dantyszka w jego domenie, nie powinien on nikogo przed Dantyszkiem oskarżać ani oczekiwać po nim obrony.
Kustosz na próżno ubiega się o spadek w Braniewie, ponieważ wyrzekł się spraw świeckich składając śluby (in professione). Dantyszek powiadamia o tym adresata, aby ten nie myślał, że jego wstawiennictwo jest bez znaczenia.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Pomocnicze podstawy źródłowe:
| ||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Ioannes etc.
Venerabilis Domine, frater sincere dilecte.
Ex litteris Fraternitatis Vestrae 14 h[uius] datis, quas hodie accepimus, non adversam habuimus commendationem, quam pro fratre custode apud nos Fraternitas Vestra interposuit, quandoq[uidem] iam pridem illi id, quod in nos deliq[uit] false nos [in] aula regia deferens, quod fratres eius ex Braunsberg et Wartenburg extruserimus, pro Christiana pietate remi[simus]. Ipse viderit, ut de iis, quae contra veritatem egit, quae D[eus] est, remissionem obtineat.
Mendicitatem illi et fratrib[us] eius non prohibuimus (mendicare — ut in adagione est — nemini non est liberum), securum porro se cum suis, ut nunc s[unt] tempora, inter eundum et in diversoriis faciat. Cum enim nostram superioritatem in nostra ditione cum suis complici[bus] non agnoscit, non est quod quempiam, si quid praete[r] spem acciderit, accusare aut a nobis defensionem postulare possit etc.
Hereditas, q[uam] in civitate nostra Braunsbergensi nequicquam quaerit, ad eum postlimi[nio], quia mundo et quae in eo sunt in professione renuntiavit, redire nequit. Quae rescribenda duximus, ut ille de mente nostra certior fia[t] et commendationem pro eo factam non frustratam ess[e] Fraternitas Vestra gratum habeat.
Quam feliciter valere optamus.
Ex arce nostra Heilsberg, XXVIII Septembris MDXLI.