» Korpus Tekstów i Korespondencji Jana Dantyszka
Copyright © Pracownia Edytorstwa Źródeł i Humanistyki Cyfrowej AL UW

Wszelkie prawa zastrzeżone. Zabrania się kopiowania, redystrybucji, publikowania, rozpowszechniania, udostępniania czy wykorzystywania w inny sposób całości lub części danych zawartych na stronie Pracowni bez pisemnej zgody właściciela praw.

List #755

Cornelis DE SCHEPPER do Ioannes DANTISCUS
Brussels, 1532-02-21
            odebrano Antwerp, 1532-02-22

Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
1czystopis język: łacina, autograf, AAWO, AB, D. 3, k. 66 + f. [1] missed in numbering after f. 66

Pomocnicze podstawy źródłowe:
1regest język: niemiecki, XX w., B. PAU-PAN, 8247 (TK 9), k. 34
2regest język: angielski, XX w., CBKUL, R.III, 31, Nr 255

Publikacje:
1AT 14 Nr 93, s. 154-156 (in extenso; polski regest)
2DE VOCHT 1961 Nr DE, 196, s. 131 (angielski regest)
3CEID 2/2 (Letter No. 41) s. 188-193 (in extenso; angielski regest)

 

Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny

 

Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dantisco episcopo Culmensi etc., domino et patri honorandissimo

Salutem plurimam.

Gratissimum mihi fuit ex litteris tuis intelligere bonam valetudinem tuam neque minus iucundum, quod Antverpiae te offenderint, incertis enim rumoribus ferebaris abiisse, a qua opinione non abhorruit reverendissimus dominus Panormitanus.

Quod ad reverendissimum dominum Leodiensem attinet, ita se res habet, sicut ad te perscripsi. Interim in te situm est officio illius velle aut nolle uti, sed id omnino pro certissimo habe gratius illi futurum, si utaris.

Res meae in hoc statu sunt cum quaestoribus istis, ut quando sim in illis finem habiturus, non satis sciam. Nisi vero etiam urgeam praesens, desperandum sit penitus de illis in futurum, nam serenissima regina brevi hinc solvet ventura Antverpiam et deinde in Flandriam, et hominibus istis quidvis est excusationis loco, adeo ut omnino consulant amici, extrema ut hic tentem, priusquam aut domum aut alio me conferam. Proinde, nisi tam extreme te urget profectio tua, ut aliquot dies morari non possis, rogo aegre ne feras, si non tam cito, quam vellem, ad te venero. Audio vero istic brevi venturum esse illustrem dominum a Beveris, ad quem de ea etiam re scripsi petiique, ut tempus locumque significaret, quo eum convenire libere possem. Vellem itaque una fidelia duos, ut aiunt, parietes dealbare, quin et nuntiarunt mihi concives aliquot mei uxorem non adeo prospera valetudine esse. Quae res me plus, quam dici potest, afficit, sed neque rerum mearum respectus, neque uxoris valetudo plus apud me sunt habitura momenti, quam desiderium conveniendi tui, modo tam cito abire decreveris. Quod ut mihi significes, etiam atque etiam peto.

Quod deterreri te scribis, quominus maneas, negotio Montis Serici et tractatibus Hungaricis, omnino tibi persuade in aula nostra neque tractari quicquam, neque expediri, neque videri mihi quicquam expeditum iri, priusquam ille certo se aliquo loco firmarit, quod quando et ubi facturus sit, sane serenissimus rex Romanorum et cardinalis Tridentinus se id plane ignorare mihi dixerunt. Neque vero cum ad aulam nostram venissem, certum aliquid rescire potui, nisi mentem caesaris esse contendere Ratisbonam. Quod tam brevi non futurum mihi dixit commendator maior Legionis. Rex Romanorum mihi dixit se in itinere caesari occursurum. Ego puto Stockardiae conventuros, donec de voluntate principum Germaniae certi quid resciverint. Pro Bavaris reducendis in partes nostras laborat reverendissimus Saltzburgensis, interim neque adversarii desident. Puto te audivisse, qualiter in partes suas pertraxerint Eslingam aboleverintque cum missa omnem divorum cultum. Nos interim, quid agamus, nescio. De tractatibus Hungaricis nihil boni spero, nam Hungari omnino sunt conventuri in Rachuz fquam obstante rege et vayevoda videnturque in tertium aliquem consensuri. Quod de conventu Pataviensi scripsi, id ita se habet, sed nemo adhuc videbatur itineri accinctus ex parte nostra, non Fridericus palatinus, non episcopus Spyrensis. Ego puto nihil inde futurum neque congressuros oratores. Argumento id mihi potissimum est, quod Hieronymus Lasky pessime contentus recesserit videaturque nihil boni machinaturus et apud nos omnia sunt imparata.

De Turcis sic se res habet. Veneti sparsere rumores de maximis ipsorum apparatibus dixeruntque generalem, qui est dictatoris loco, cui pro tuitione finium ordinavere quinquaginta triremes. Hoc nobis argumento fuit in Italia non vanos rumores esse, sed tamen postea non eo ardore, quo inceperant, Veneti instruxere, apparatum continuavere, sed frigide admodum procedentes videntur ostendere non tam ingens periculum imminere.

Ego caesarem conveni Moguntiae, deinde feria sexta ante Quadragesimam deduxi Oppenheym, feria septima dimisi inter Oppenheim et Neuwschloss, quod est ex opposito Wormatiae, iuris palatini electoris. Postridie venturus erat Heydelbergam, ibi transacturus Carnisprivium. Familiam vero universam praemisit Bruxellam Suevorum recto per Spyram, quo ipse non est venturus, itinere. Ibi iussi sunt eum praestolari.

Valdesius profectus est Spyram exspectaturus Bruxellae. Ehynger bene valet dimisique eum Moguntiae. Illustrissimus dominus marchio cum Moguntino deduxit caesarem e Moguntia, deinde rediit. Nihil video, quid illic agatur. Conquestus est id mihi praefatus marchio, qui de intentione caesaris nihil dixit se comperti habere.

Andreas Aurius parare iussus est triremes suas donatusque sex milibus ducatorum annuis cum titulo principatus Melphis. Ego puto pontificem venturum Mantuam, ibi congressurum cum caesare. Quid de Lutheranis sit sperandum, neque video neque scio. Omnes male ominantur. Haec habe veraque esse scito. In reliquis tu consilio tuo utere et rectissime vale, et pristina omnia de Cornelio tuo tibi persuade.

Ex Bruxella, XXI Februarii anno XV-c XXXII.

Reverendissimae Dominationis Tuae addictissimus inservitor Cornelius Scepperus