Superioribus diebus ⌊Bruxellis⌋ 1531-09-02⌊secunda die Septembris
praeteriti1531-09-02⌋ Serenissimae Maiestati Vestrae
nomine serenissimi domini
mei
⌊regis Poloniae⌋ exposui, quomodo ante aliquot tunc menses
illustris
princeps ⌊Albertus marchio Brandenburgensis⌋
dux in Prussia ex sorore
serenissimi domini mei nepos monitorio poenali ratione terrarum
⌊Prussiae⌋ ad instantiam administratoris designati ⌊ordinis Teutonicorum⌋
peremptoria citatione fuerat ad ⌊iudicium camerae imperialis⌋ evocatus,
ut intra octo septimanas terras Prussiae illi a serenissimo domino
meo in feudum datas, sub poena banni ⌊administratori ordinis⌋
restitueret vel elapsis octo septimanis intra nonaginta dies
compareret propositurus iustas causas, cur ad eam restitutionem non
teneatur et quod igitur serenissimus dominus meus
illustri
domino
duci in Prussia vigore superioritatis suae prohibuerit ratione
terrarum Prussiae et feudi super his concessi in iudicio camerae
comparere et respondere, cum ad id pro suscepto
a serenissimo domino meo feudo minime teneatur, quandoquidem ipsum
dominum ducem in Prussia serenissimus dominus meus ut nepotem et
principem ⌊regni sui⌋ iure feudi, quod illi in terris suis Prussiae
concessit, defendendum et pro eo respondendum susceperit. Dixique
praeterea Sacratissimae Maiestati Vestrae
et quemadmodum alia supra
enumerata in scriptis dedi serenissimum dominum meum ⌊regem Poloniae⌋
paratum esse semper iustis rationibus et causis sufficientibus contra
adversariorum impetitiones iustitiam et iura sua, quae ad terras
⌊Prussiae⌋ praedecessores serenitatis eius et ipsa cum suis
successoribus habuit semper et est habitura, demonstrare atque ex
omni parte Deo bene favente tueri. Rogavi itaque eo tempore
Sacratissimam Maiestatem Vestram
impense ⌊serenissimi domini
mei⌋ nomine, ut hanc excusationem, quod ipse dominus ⌊dux in Prussia⌋
sic prohibitus non comparere aut respondere
potuerit, pro mutuo fraterno amore et iustitia, quam serenissimus
dominus meus in terras ⌊Prussiae⌋ habet atque etiam pro rerum
Christianarum tranquillitate, qua ad praesens maxime egent, boni
consulere et benigniter admittere dignaretur iuberetque ⌊iudicio
camerae⌋, ut ea in causa ulterius non procederet et subditum principem
serenissimi regis mei cum ⌊terris suis⌋ a serenissimo rege meo in
feudum acceptis cum istiusmodi iuris processu deinceps non
molestaret, quo multa inconvenientia, quae inde oriri possent,
evitarentur.
Ad ista mihi Sacratissima Maiestas Vestra
responderi et ⌊serenissimo
domino meo⌋ rescribi iussit negotium hoc spectare ad ⌊imperium⌋, cuius
eo tempore ⌊conventus⌋ in ⌊Spira⌋ fuerat institutus et quod ibidem
Sacratissima Maiestas Vestra
datura esset operam, ut
omnia ea fierent, quae iuribus et iustitiae
serenissimi regis mei convenirent seque serenissimo domino meo nulla
in re praeiudicaturam, sed quantum posset, gratificaturam. Cum autem
⌊Spirensis conventus⌋ exspirasset, interea quo iste conventus
⌊Ratisbonae⌋ institutus esset, ⌊iudicium camerae⌋ in causa ad instantiam
⌊administratoris⌋ processit et in vim contumaciae
illustrem
dominum
⌊ducem in Prussia⌋, sic a ⌊serenissimo domino meo⌋, ne compareret,
prohibitum omnesque illi adhaerentes et faventes cum absolutione
⌊subditorum serenissimi domini regis mei⌋ a debito et iuramentis in
mense Ianuario novissime praeterito bannitum declaravit et litteris
suis per ⌊imperium⌋ sic bannitum publicavit ac valvis et
locis publicis affixit,
quas ego litteras nuper ⌊Francfordiae⌋ in nundinis in porta ecclesiae
maioris affixas vidi et ad calcem perlegi. Quod cum ⌊serenissimo
domino meo⌋ innotuerit, qui ⌊regni sui⌋ ⌊principem⌋ subditum ratione
feudi, quod illi concessit et ob quod ille bannitus est, non deseret neque iura sua tueri ommittet,
quam graviter ferat, facilis est coniectura, praesertim cum numquam
prius scriptum vel auditum est, quod pro terris ⌊Prussiae⌋ quispiam
regalia ab ⌊imperio⌋ ceperit vel illi paruerit praeterquam iste
illustris
dominus ⌊dux Prussiae Albertus⌋, tum ordinis magister, cum
frustra serenissimo regi meo reluctaretur et superiore anno ⌊ordinis⌋
istius ⌊administrator⌋. Certum autem est plures magistros ⌊Prussiae⌋
serenissimis regibus ⌊Poloniae⌋ homagium praestitisse eosque principes
regni Poloniae nuncupatos fuisse. De religionis desertione
⌊serenissimus dominus meus⌋ ipsum dominum ⌊ducem Prussiae⌋
non asserit aut pro eo intercedit, sed illis, quorum interest,
liberum relinquit. Quae vero iura ⌊regni⌋ sui concernunt, illis pro
debito suo cogitur intendere et ea in suis limitibus conservare,
quemadmodum ⌊serenitatem eius⌋ et data ⌊regnicolis⌋ fides et sacramenta
astringunt. Quapropter haec sic in notitiam Serenissimae Maiestatis
Vestrae nomine
⌊serenissimi domini⌋ mei deducenda existimavi, cuius et nomine
Serenissimam Maiestatem Vestram
rogo summopere, velit haec
apud se reputare et non permittere ob multa mala, quae ortum inde
habere possent, bannum hoc ⌊terris⌋ et ⌊subditis⌋ serenissimi regis mei
aliqua in parte incommodare aut ulterius distendi quam mutuo fraterno
amori et observantiae serenissimi domini mei atque publicae
tranquillitati convenit. Quod ⌊serenissimus dominus meus⌋
omnibus fraternis studiis et officiis cum regno, dominiis et
facultatibus suis Serenissimae Maiestati Vestrae,
quam debita observantia et
honore semper prosequitur, compensare sedulo studebit.
Et cum iam in nonum usque annum apud Sacram Maiestatem Vestram a ⌊serenissimo domino meo⌋ orator fuerim et tandem ab eius serenitate facultatem ad ⌊patriam⌋ et ad ⌊oviculas meas⌋ redeundi impetraverim Sacrae Maiestati Vestrae humiliter supplico, ut me tam benigno et pleno responso super his et aliis, quae in scriptis dedi, cum gratia sua clementer a se dimittere dignetur. Ubicumque et quodcumque futurus sum, semper futurus sum Sacrae Maiestatis Vestrae dedittissimus ac devotissimus famulus et capellanus