Poem #71
Hymnus 8. Ad Ecclesiam et Christum in dominica Letarewritten before 1548-07-10 first edition 1548-07-10
Early printed source materials:
| 1 | DANTISCUS 1548 ( Ad Ecclesiam et Christum in Dominica Laetare) p. D3v-Er (in extenso) |
| 2 | DANTISCUS 1571 (Ad Ecclesiam et Christum in Dominica Laetare) p. 10v-12r (in extenso) |
| 3 | DANTISCUS 1576 (Ad Ecclesiam et Christum in Dominica Laetare) p. 10v-12r (in extenso) |
| 4 | DANTISCUS 1764 (Ad Christum et Ecclesiam in Dominica Laetare) p. 207-210 (in extenso) |
Prints:
| 1 | HIPLER 1857 (Ad Christum et Ecclesiam. In Dominica Laetare / An Christum und die Kirche. Am Sonntag Laetare) No. 10, p. 114-119 (in extenso; German translation, Franz HIPLER) |
| 2 | DANTISCUS 1934 (Ad Christum et Ecclesiam in Dominica Laetare / Do Chrystusa i Kościoła. Na niedzielę Laetare) No. 10, p. 42-47 (Polish translation, Jan Michał HARHALA; in extenso) |
| 3 | Dantisci Carmina (Hymni 10. Ad Eccelsiam et Christum in dominica Laetare) No. 48. 10, p. 233-235 (in extenso) |
| 4 | Polskie (Ad Ecclesiam et Christum in dominica Laetare) No. XIV.28, p. 323-324 (in extenso) |
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
“Laetare nunc Ierusalem”,
Superni regis civitas,
Typum gerens Ecclesiae
Totum per orbem conditae!
Laetare, coetum congrega,
Et tristes ad te convoca!
Christus iubet per gratiam,
Quam cunctis promit obviam.
Gaudere nosque commonet
Et exsultare, quos videt
Luctus tulisse perpetes
Nostras offensas ob graves.
Has pura si confessio
Detersit et contritio,
Spem profert indulgentiae
Solando maestos intime.
Ad illum nunc maturius
Nos conferamus, ut pius
Sui nos esca corporis
Et potu pascat sanguinis,
Quo nos malis ab omnibus
Conservet in nobis manens
Et in tentationibus,
Ne vincamur, nos fulciat.
Qui turbam quinque milium
In monte se sequentium,
Ex quinque pavit panibus
Et ex duobus piscibus.
Hunc deprecemur, caelico
Nos pabulo famelicos
Ut nutriat, donec sumus
In hac vita superstites!
Hoc omnes a te filii
Tuae petunt Ecclesiae,
O Christe Iesu, da piis
Fructum petitionibus!
Tu vere pellicanus es,
Qui proprio pullos foves
Cruore, nos alens cibis
Perenniter vitalibus.
Tu dixisti: “Qui vescitur
Ex carne, quam dabo, mea,
Aeternum vivet, sentiet
Nec umquam mortis vincula”.
Hanc carnem sanctam per tuam
Et per tuam clementiam
Illa nos dignos effice,
Ne te damnemur iudice,
Ut nos huic mundo mortui
Simus, sed in te vividi
Vivamus absque termino
In regno tecum patrio!
Hoc matri cum natis suis
Largire te petentibus,
Cuius caput te noscimus
Tibique nos summisimus,
Tuis ut pascamur bonis
Diebus nostris omnibus
In monte laetantes tuo
Carente fine gaudio!
In hoc montis cacumine,
Non feno, sed quod sidere
Ornatur, nos discumbere
Fac omni, Christe, tempore!
Superni regis civitas,
Typum gerens Ecclesiae
Totum per orbem conditae!
Laetare, coetum congrega,
Et tristes ad te convoca!
Christus iubet per gratiam,
Quam cunctis promit obviam.
Gaudere nosque commonet
Et exsultare, quos videt
Luctus tulisse perpetes
Nostras offensas ob graves.
Has pura si confessio
Detersit et contritio,
Spem profert indulgentiae
Solando maestos intime.
Ad illum nunc maturius
Nos conferamus, ut pius
Sui nos esca corporis
Et potu pascat sanguinis,
Quo nos malis ab omnibus
Conservet in nobis manens
Et in tentationibus,
Ne vincamur, nos fulciat.
Qui turbam quinque milium
In monte se sequentium,
Ex quinque pavit panibus
Et ex duobus piscibus.
Hunc deprecemur, caelico
Nos pabulo famelicos
Ut nutriat, donec sumus
In hac vita superstites!
Hoc omnes a te filii
Tuae petunt Ecclesiae,
O Christe Iesu, da piis
Fructum petitionibus!
Tu vere pellicanus es,
Qui proprio pullos foves
Cruore, nos alens cibis
Perenniter vitalibus.
Tu dixisti: “Qui vescitur
Ex carne, quam dabo, mea,
Aeternum vivet, sentiet
Nec umquam mortis vincula”.
Hanc carnem sanctam per tuam
Et per tuam clementiam
Illa nos dignos effice,
Ne te damnemur iudice,
Ut nos huic mundo mortui
Simus, sed in te vividi
Vivamus absque termino
In regno tecum patrio!
Hoc matri cum natis suis
Largire te petentibus,
Cuius caput te noscimus
Tibique nos summisimus,
Tuis ut pascamur bonis
Diebus nostris omnibus
In monte laetantes tuo
Carente fine gaudio!
In hoc montis cacumine,
Non feno, sed quod sidere
Ornatur, nos discumbere
Fac omni, Christe, tempore!