Poem #18
Epithalamium Sigismundi et Barbarae. Deprecatiowritten before 1512-02-12 first edition 1512-02-12
Manuscript sources:
| 1 | |
| 2 |
Early printed source materials:
| 1 | DANTISCUS 1512 (Ad Sigismundum deprecatio) (in extenso) |
| 2 | DANTISCUS 1764 (Ad inclitum Sigismundum I regem Poloniae deprecatio) p. 17 (in extenso) |
Prints:
| 1 | DANTISCUS 1938 (Posłowie do Epithalamium) No. 3, p. 17-19 (Polish translation, Jan Michał HARHALA) |
| 2 | Dantisci Carmina (Epithalamium Sigismundi et Barbarae. Deprecatio) No. 12. 3, p. 56-57 (in extenso) |
| 3 | DANTISCUS 1973, 1987 (Ad Sigismundum deprecatio / Prośba do Zygmunta) p. 64-65 (in extenso; Polish translation, Anna KAMIEŃSKA) |
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Non matutino crudas, rex inclute, vultu
Primitias scribae suscipe, quaeso, tui!
Maturas capies, teneris sint otia Musis;
Otia tranquillo pectore Phoebus amat.
Marte satos alii fratres regesque superbos
Cantent, gesta ducum multaque bella virum,
Ter centum Fabios, Catulos fortesque Camillos,
Africa sive quibus nomen in orbe dedit,
Aut Marios, Decios, Curios geminosve Catones,
Marcellum, Sullam Fabriciumque gravem,
Pompeiosque duos vel Caesaris ardua gesta,
Quosve dedit claros Punica terra duces,
Aut fortem iuvenem, deceptam cernere cuius
Porsena non potuit mitis in igne manum,
Seu celebrent illum, cui post sua terga revulsus
Pons erat, Etruscis cognitus ense viris!
Te solum, rex magne, canam, Sigismunde, tuosque,
Dent modo textrices stamina longa deae.
Dum verno veniet maturior annus agello,
Fecundi capies grandia dona soli.
Iam mentem metire tui, non munera, servi:
Cor hominis flectit, non data tura, deos!
Primitias scribae suscipe, quaeso, tui!
Maturas capies, teneris sint otia Musis;
Otia tranquillo pectore Phoebus amat.
Marte satos alii fratres regesque superbos
Cantent, gesta ducum multaque bella virum,
Ter centum Fabios, Catulos fortesque Camillos,
Africa sive quibus nomen in orbe dedit,
Aut Marios, Decios, Curios geminosve Catones,
Marcellum, Sullam Fabriciumque gravem,
Pompeiosque duos vel Caesaris ardua gesta,
Quosve dedit claros Punica terra duces,
Aut fortem iuvenem, deceptam cernere cuius
Porsena non potuit mitis in igne manum,
Seu celebrent illum, cui post sua terga revulsus
Pons erat, Etruscis cognitus ense viris!
Te solum, rex magne, canam, Sigismunde, tuosque,
Dent modo textrices stamina longa deae.
Dum verno veniet maturior annus agello,
Fecundi capies grandia dona soli.
Iam mentem metire tui, non munera, servi:
Cor hominis flectit, non data tura, deos!