Wiersz #158
Hymnus 23. De eadem resurrectionenapisany before 1548-07-10 pierwodruk 1548-07-10
Podstawy źródłowe - stare druki:
| 1 | DANTISCUS 1548 (Coriambicum Asclepiadeum tetrametrum anacatalecticum, de eadem Resurrectione) s. L3v-M2r (in extenso) |
| 2 | DANTISCUS 1571 (Coriambicum Asclepiadeum tetrametrum anacatalecticum de eadem Resurrectione) s. 35v-37v |
| 3 | DANTISCUS 1576 (Coriambicum Asclepiadeum tetrametrum anacatalecticum de eadem Resurrectione) s. 35v-37v |
| 4 | DANTISCUS 1764 (De resurrectione) s. 265-269 (in extenso) |
Publikacje:
| 1 | HIPLER 1857 (De resurrectione / Von der Anferstchung) Nr 25, s. 200-207 (in extenso; niemiecki przekład, Franz HIPLER) |
| 2 | DANTISCUS 1934 (De resurrectione / O zmartwychwstaniu) Nr 25, s. 130-137 (polski przekład, Jan Michał HARHALA; in extenso) |
| 3 | Dantisci Carmina (Hymni 25. De eadem Resurrectione) Nr 48. 25, s. 273-276 |
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Aeterno genitus de Patre filius
Postquam principio, quo prior exstitit,
Verbo cuncta suo, quae tenet ambitus
Caeli, condiderat, quidquid et undique
Nos, quos primus homo perdiderat volens,
Ut salvaret ab hoc interitu gravi,
Descendens Deus ex virgine prodiit
Verus factus homo, sed sine crimine.
In poenis Erebus quos habuit diu
Detentos sub aquis flammeus igneis,
In se nostra pius debita sustulit,
Affigensque cruci reddidit omnia
Ex strictis laqueis noxia nomina.
Ad caelos et iter, quod fuit invium,
Cunctis restituit planius astraque.
Per lucentia nos ad sua gaudia
Mandatis, voluit, legibus et suis
Ut mens nostra sit hic attamen obsequens.
Contendamus in hoc ergo viriliter,
Conatus siquidem protinus adiuvat
Sincero; famulos novit enim suos,
Quos verae fidei gratia continet,
Quam poscentibus hic dat, negat impiis.
Hanc qui non cupiunt nec capiunt, putant
Cum sanctis, igitur saepe licentius
Spernentes operis facta boni student,
Immersi vitiis innumeris, quibus
Oblectant animos, his et inambulant.
Iunctos se simulant, Christe piissime,
Multis criminibus turpiter obruti
Carnis, carnivori, moribus improbis
Viventes, nihil ex aethere Spiritus,
Quo ducti peragunt omnia libere,
Quae mundus stolidis suggerit, illitis
Foedis deliciis fraudeque daemonum,
Sub quorum pereunt praecipites iugo
Summittunt misere se cruciatibus.
Ex his eripias nos tibi subditos
Et qui sub pedibus te petimus tuis
Prostrati, recolentes tua vulnera
Qua victor rediens Tartarei canis,
Ne nos terreat hic, ora latrantia
Clausisti, spolians regnaque supprimens
Ditis terrifici multaque corpora
Laeti quae paradisi retinent loca!
Quo nos post obitum duc miserabiles,
Qui rorantibus ad te lacrimis ades,
Ut cum de superis bucina perstrepet
Postremum sub humo iudicii diem
Ex tumbisque cavis nos simul erutos,
Nudos ante tuum constituet forum,
Tunc nos propitius collige, cum grege
Servans pro meritis — quae nisi munere
Accessere tuo — perpetuis beat
Finito stadii turbine praemiis!
Si terris segetes frigore mortuis,
Gressus reptilibus, manca volucribus
Alarum reparas cunctaque vivida
Reddis, quae glacies et rigidis hiems
Auris corripuit fecit et arida,
Cum desit ratio, tu tamen omnia
Nutris atque foves, veris et hoc novi,
Quo Phoebus radiis tempore promicat
Ignitis, recreas, quid facies tuis
Te verumque Deum rite colentibus,
Qui rerum sator et factor es omnium?
Num non sponte dabis iusta petentibus,
Cum corvos epulis pascis et obvia
Ad te nos et ob id pectore supplices
Firmo confugimus, te quoque poscimus,
Ne nos destituas, quos variis modis
Afflictos satanas persequitur furens.
Et tum praecipue, cum prope terminus
Iussus proveniet cedere nemini,
Assis daque, tuos sentiat angelos
Custodes anima in corpore languido!
Tandem terribilis quando canet tuba,
In spe nos, pie, fac, Christe, resurgere
Ad dextramque tuis iunge fidelibus! Amen.
Postquam principio, quo prior exstitit,
Verbo cuncta suo, quae tenet ambitus
Caeli, condiderat, quidquid et undique
5
Vel visu capitur quodque capi nequit,Nos, quos primus homo perdiderat volens,
Ut salvaret ab hoc interitu gravi,
Descendens Deus ex virgine prodiit
Verus factus homo, sed sine crimine.
10
Hoc ut tolleret ac inde resolveret,In poenis Erebus quos habuit diu
Detentos sub aquis flammeus igneis,
In se nostra pius debita sustulit,
Affigensque cruci reddidit omnia
15
Patri morte sua sicque retexuitEx strictis laqueis noxia nomina.
Ad caelos et iter, quod fuit invium,
Cunctis restituit planius astraque.
Per lucentia nos ad sua gaudia
20
Post se victor ovans traxit ab inferis;Mandatis, voluit, legibus et suis
Ut mens nostra sit hic attamen obsequens.
Contendamus in hoc ergo viriliter,
Conatus siquidem protinus adiuvat
25
Ferventes et adest corde precantibusSincero; famulos novit enim suos,
Quos verae fidei gratia continet,
Quam poscentibus hic dat, negat impiis.
Hanc qui non cupiunt nec capiunt, putant
30
Nuda se fieri consimiles fideCum sanctis, igitur saepe licentius
Spernentes operis facta boni student,
Immersi vitiis innumeris, quibus
Oblectant animos, his et inambulant.
35
Hi fidunt propriis sensibus et tibiIunctos se simulant, Christe piissime,
Multis criminibus turpiter obruti
Carnis, carnivori, moribus improbis
Viventes, nihil ex aethere Spiritus,
40
Quem pellunt, sed habent ex Styge plurimum,Quo ducti peragunt omnia libere,
Quae mundus stolidis suggerit, illitis
Foedis deliciis fraudeque daemonum,
Sub quorum pereunt praecipites iugo
45
Et te defugientes furialibusSummittunt misere se cruciatibus.
Ex his eripias nos tibi subditos
Et qui sub pedibus te petimus tuis
Prostrati, recolentes tua vulnera
50
Et mortem, crucis huius quoque gloriam,Qua victor rediens Tartarei canis,
Ne nos terreat hic, ora latrantia
Clausisti, spolians regnaque supprimens
Ditis terrifici multaque corpora
55
Surgens ex tumulis viva reduxeras,Laeti quae paradisi retinent loca!
Quo nos post obitum duc miserabiles,
Qui rorantibus ad te lacrimis ades,
Ut cum de superis bucina perstrepet
60
Dicens horrisona voce iacentibusPostremum sub humo iudicii diem
Ex tumbisque cavis nos simul erutos,
Nudos ante tuum constituet forum,
Tunc nos propitius collige, cum grege
65
Iustorum positos, quem pietas tuaServans pro meritis — quae nisi munere
Accessere tuo — perpetuis beat
Finito stadii turbine praemiis!
Si terris segetes frigore mortuis,
70
Frondes arboribus, germina vallibus,Gressus reptilibus, manca volucribus
Alarum reparas cunctaque vivida
Reddis, quae glacies et rigidis hiems
Auris corripuit fecit et arida,
75
Quamvis te nequeant noscere sensibus,Cum desit ratio, tu tamen omnia
Nutris atque foves, veris et hoc novi,
Quo Phoebus radiis tempore promicat
Ignitis, recreas, quid facies tuis
80
Nunc ex sarcophago sospes amantibus,Te verumque Deum rite colentibus,
Qui rerum sator et factor es omnium?
Num non sponte dabis iusta petentibus,
Cum corvos epulis pascis et obvia
85
Ornas florigeris lilia vestibus?Ad te nos et ob id pectore supplices
Firmo confugimus, te quoque poscimus,
Ne nos destituas, quos variis modis
Afflictos satanas persequitur furens.
90
Hunc tu praesidio pelle procul tuoEt tum praecipue, cum prope terminus
Iussus proveniet cedere nemini,
Assis daque, tuos sentiat angelos
Custodes anima in corpore languido!
95
Hoc postquam gelidis liquerit anguibus,Tandem terribilis quando canet tuba,
In spe nos, pie, fac, Christe, resurgere
Ad dextramque tuis iunge fidelibus! Amen.