Wiersz #44
Epitaphium Mercurini Gattinarae 2napisany [1530-06-06 — 1530-06-16] pierwodruk 1531
Podstawy źródłowe - stare druki:
| 1 | Epitaphia (In funere Reverendiss(imi) D(omini) Mercurini a Gattinaria aliud eiusd(em)) s. B2r (in extenso) |
| 2 | DANTISCUS 1764 (Aliud eiusdem [Epitaphium Mercurini Gattinariae Caroli V Augusti supremi Cancellarii]) s. 145 (in extenso) |
Publikacje:
| 1 | DANTISCUS 1938 (Nagrobek Mercurinowi) Nr 16. 2, s. 181 (polski przekład, Jan Michał HARHALA) |
| 2 | Dantisci Carmina (Epitaphia Mercurini Gattinarae 2) Nr 36. 2, s. 160 (in extenso) |
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Hic iacet exemplum fidei, pietatis et aequi,
Atlantis nomen cui dedit ipse nepos,
Cui dedit ingenii vires et mentis acumen,
Eloquii gratum consiliique decus.
In magnis igitur rebus prudenter agebat,
In quibus ille fuit mortis adusque diem.
Sic constans fideique tenax durabat in omnem
Eventum, fretus caesaris auspicio.
Nemo datis seu promissis hunc flexerat umquam,
Nec Gallus rex, quo tempore captus erat.
Divitiae res sunt fluxae, bona fama superstes:
Vivida post cineres nescit in orbe mori.
Atlantis nomen cui dedit ipse nepos,
Cui dedit ingenii vires et mentis acumen,
Eloquii gratum consiliique decus.
In magnis igitur rebus prudenter agebat,
In quibus ille fuit mortis adusque diem.
Sic constans fideique tenax durabat in omnem
Eventum, fretus caesaris auspicio.
Nemo datis seu promissis hunc flexerat umquam,
Nec Gallus rex, quo tempore captus erat.
Divitiae res sunt fluxae, bona fama superstes:
Vivida post cineres nescit in orbe mori.