Auroram iam represserat
Sol igneus sparso suo
Terris corusco lumine,
Quod fundi coepit undique,
Horam diei proferens
Mortis tuae primariam,
Mature quae cunctis opus
Dispensat ordinarium.
In quod Iudaei non pigri,
Furiis accensi, traxerant
Ligatum te per publica
Urbis maligne compita.
Et te tractatum pessime
Pilato sistunt praesidi,
Accusantes nequissimis
Querelis et calumniis.
Ad quas nihil cum diceres,
Praeses mirans interrogat,
Num Iudaeorum rex fores.
Modeste cui responderas:
“In mundo regnum nescio,
Sed veritatem praedico;
Illam qui sectantes colunt,
Meam vocem non respuunt”.
Praeses Iudaeis hinc ait:
“In quo deliquit, non liquet;
Herodes illum iudicet,
Huius nam dicionis est”.
Ad illum sic perductus es,
Qui sprevit te, cum redderes
Nullum responsum; pallio
Remisit te sub candido.
Haec vestis innocentiam
Colore signabat tuam,
Tibi quae tunc opprobrium
Fuit portanti praevium.
In hac derisus turpiter
Et tractus non humaniter,
Cepisti multa scommata
Probrosa, multa verbera.
O Christe, rex altissime,
Quid nos sumus miserrimi,
Pro nobis quod tot obvia
Volebas ferre scandala?
Hoc sola fecit caritas,
Ingratos qua nos diligis.
In te vicissim scrinio
Hanc nostri cordis insere!
Super te cuncta quo Deum,
Quaecumque sunt, potissimum
Amemus, ut iussis sacris
Parere possimus tuis!
Ne cum tribunal ultimi
Iustum conscendes saeculi,
Condemnemur cum reprobis
In sempiternis ignibus!
Sed qui tot falsos iudices
Pro nobis hic perpessus es,
Nos ad beatis debitam
Velis locare dexteram! Amen.