O decor, regina soli polique,
Virgo quae Christum remanens tulisti
Iamque sub sanctis pedibus serena
Sidera calcas,
Gaudiis quantis benedicta mater
Post tuos planctus fueras refecta,
Cum tuus natus redivivus astans
Te recrearet!
Ille solari prius inter omnes
Te volens, maestae tibi se videndum
Praebuit primum, veteres reducens
A Styge patres.
Cum quibus coram veniens amaros
Abstulit fletus, gladius doloris
Quos tibi fecit, scidit et tuum cor
Sub cruce stanti.
Quod statim praesens hilaravit ore
Dulciter sacro, tibi, quae manebant,
Vulnerum monstrans per amata membra
Stigmata quinque.
Hanc tuam quis laetitiam referre
Posset optati reditus potentis
Filii, quam tu, genetrix beata,
Tunc habuisti?
Inde viventem quoque Magdalena
Vidit et quaedam pariter ministrae,
Quae sepulcrali voluere funus
Ungere more.
Visus et post est simul a duobus,
Cum quibus iunctus peregrinus ibat;
Non tamen notus nisi fractione
Panis ab illis.
Ianuis clausis venit hinc gregatos
Undecim visens, medius stetitque,
Dans eis pacem fideique lumen
Firmius addens.
Non erat praesens Didymus nec illis
Credidit; quem sed rediens benigne
Credulum fecit, digitis latusque
Tangere iussit.
Is fidem nostram stabilivit, unde
Certius scimus, veneranda Virgo,
Hunc tuum natum triduo sepultum
Astra petisse.
Quem brevi tandem fueras secuta,
Assidens illi modo gloriosa
Et choros omnes super angelorum
Magnificata.
Hic tibi numquam negat ista, quae tu
Postulas, auditque libens rogantes,
Mente qui pura veniam reposcunt,
Pro quibus oras.
Quod quidem semper facis invocata,
Hisque praesertim, per “Ave!” salutant
Qui tuum nomen Gabrielis ore
Hocque verentur.
O decus sublime beatitatis,
Quam Pater nobis statuit redemptis
Per tuum natum, prece nos ad illam
Duc, pia Mater!
Huncque ferventem pietatis hymnum,
Quem pio cantant animo fideles,
Et tuum nomen celebrant amantque,
Suscipe gratum!
Si tuis forsan minime placebis
Invidis, laudes tenuant ubique
Qui tuas, illos sua poena tanget,
Quam meruerunt.
At tuo numquam poterunt nocere
Nomini, quod nos veneramur, etsi
Inde rumpantur, liceat, maligni
Pectoris hostes.
Ergo nos, tota tibi servientes
Mente, commissos habeas et assis
Hinc migraturis famulis, precamur,
Mortis in hora!