Cum anno tricesimo praeterito infra festum Pascae et Pentecostes augustissimus et invictissimus princeps et dominus, dominus ⌊Carolus Romanorum imperator⌋ semper augustus nec non ⌊Germaniae⌋, ⌊Hispaniarum⌋, ⌊utriusque Siciliae⌋, ⌊Hungariae⌋ etc. rex, archidux ⌊Austriae⌋, dux ⌊Burgundiae⌋, dominus meus clementissimus in oppido ⌊Yspruck⌋ degeret, conquerendo proposuerim, quod postquam illustris princeps dominus ⌊Albertus⌋ felicis recordationis comes palatinus Rheni, superioris inferiorisque ⌊Bavariae⌋ dux etc., dominus et pater meus clarissimus, dum annus a nativitate Domini millesimus quingentesimus octavus ageretur pro statu humanae condicionis ac divino bene placito naturae debitum solvisset, totus Bavariae ducatus ad tres suos filios relictos: ⌊Wilhelmum⌋, ⌊Ludovicum⌋ ac me tamquam heredes suos in hac parte proximos et indubitatos, tam ex iuris communis dispositione, quam patriae dudum inolita consuetudine pro aequalibus portionibus devolutus sit.
Verum cum nos omnes tunc in ea fuissemus constituti aetate, ut regimini ⌊ducatus⌋ praeesse non potueramus, et postquam dicti fratres mei dominus ⌊Wilhelmus⌋ et dominus ⌊Ludovicus⌋ aetate me praecedentes, habiles utcumque ad regendum facti, divisione celebrata ducatus regiminis et administrationi se ipsos submisissent, prout hodie quoque eundem totum ducatum me excluso de facto regerent atque administrarent, et quamvis eosdem meos fratres saepius
amice ac fraterne pro assignatione tertiae partis mihi competentis requisivissem, magisque, semper optassem benevole cum ipsis huiusmodi occasione convenire quam experiri in iudicio, hactenus tamen, quod iuste petieram, consequi non potuissem.
Et cum idem ducatus a sua caesarea maiestate et sacro Romanorum imperio in feudum cedat, ne ego lapsu{m} temporis etiam in hac parte a iure meo caderem, tantum per medium magnifici ⌊Balthasaris de Castiliano⌋, qui tunc apud ⌊caesaream maiestatem⌋ ⌊summi pontificis⌋ ac sanctae sedis apostolicae in ⌊Hispaniis⌋ nuntium agebat, elaborassem, quod maiestas sua partem mihi in ⌊ducatu Bavarico⌋ hereditarie competentem in feudum clementissime dedisset et dictum dominum Walthasarem procuratorem a me ad has specialiter constitutum nomine meo recepto iuramento fidelitatis consueto, de eode<m>, ut moris est, gratiose investiisset. Quibus ⌊fratres meos⌋ denuo requisissem, ut vel intuitum iuris mihi ex investitura quaesiti partem meam hereditariam assignarent, sed et haec mea opera frustra fuisset et ex pluribus tractatibus pro amicabili et fraterna compositione inde habitis sentirem et pro certissimo haberem, quod extraiudiciario tractatu nihil aliud futurum esset, nisi ut tempus inutiliter tereretur atque in maius periculum constituerer.
Ideo ⌊caesaream maiestatem⌋ humillime ac debita observatione et oboedienti[a]
imploravi atque rogavi, quatenus mihi occasione tertiae partis ⌊ducatus Bavariae⌋ mihi iure hereditario atque longissima suae maiestatis concessione competentis ius et iustitiam gratiosissime administrare ac ⌊fratres meos⌋ iudicialiter citare velit. Super quo a ⌊caesarea maiestate⌋ id responsi datum, quod maiestas sua caesarea primum velit discordiam extraiudicialiter auscultare et componere, quod ego, cui longo iudicio sistendi locus commode non est, gratissimo animo accepi ratumque habui et tali suae maiestatis gratiosissimo proposito obsequentissime vivere consensi.
⌊Augustae⌋ vero ⌊maiestas caesarea⌋ post habitos aliquos tractatus adiacentem scriptam schedulam mihi assignari fecit, ex qua intellexi ⌊fratres⌋ imperatori extraiudicialem compositionem causae nostrae denegasse conatosque esse invalidis ac falsis fundamentis in illa positis imperatoriam maiestatem commovere, quo mihi ipsa iudiciarium processum denegaret. Informavi tamen ⌊caesaream maiestatem⌋, quod mihi non attentis ⌊fratrum⌋ erroneis oppositis iudiciarius processus non esset denegandus. Et cum vero ⌊caesarea maiestas⌋ ob alia negotia causam ipsam audire et determinare non potuisset, obtinui ab illa rescriptum in talibus causis dari consuetum ad augustissimum ac potentissimum principem et dominum, dominum ⌊Ferdinandum⌋, Romanorum nec non ⌊Hungariae⌋ atque ⌊Bohemiae⌋ etc. regem, dominum
meum clementissimum, quod rescriptum ob adversam valetudinem meam, qua hactenus laboravi, suae regiae maiestati praesentare actionem contra ⌊fratres⌋ intentare non potui.
Hinc ante paucos dies ⌊caesareae maiestati⌋ ⌊fratres mei⌋ litteras miserunt, ubi conantur nescio quibus falsis narrationibus caesaream maiestatem concessum rescriptum revocare aut processum iudiciarium ad tempus mihi denegare, inducere. Licet sperem ego, quod ⌊caesarea maiestas⌋ ad id non possit commoveri, attento quod suae maiestatis officium sit et ex iuramento praestito teneatur cuilibet administrare iustitiam.
Ideo ne ab aemulis meis ⌊caesareae maiestati⌋ ⌊fratrum⌋ falsa argumenta tamquam iuri consona suggerentur, et sic mihi quid contrarii a sua maiestate impetraretur, rogo Reverendam Dominationem Vestram mihi adiutorio esse apud caesaream maiestatem, ut scripta fratrum mihi assignentur, quia aequum et iustum etiam de mea necessitate est contra illa replicare. Atque etiam, quod ⌊caesarea maiestas⌋ me inaudito permittat se commoveri, concessam mihi commissionem revocare aut etiam processum iudiciarium ad tempus suspendere. Quo[d] si secus contingeret, certe cogerer ubique de negata mihi iustitia conqueri.
Id quod erga Reverenda[m] Dominationem Vestram summis viribus ac dedita opera promereri me offero.
