Letter #486
Bona Sforza to Ioannes DANTISCUSCracow (Kraków), 1530-04-26
received Mantua, [1530-05?]-30 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
|
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
[Magnifico et spec]tabili Ioanni [Dantisco, sacrae] maiestatis regiae Poloniae [nostroque orato]ri etc. sincere dilecto
Bona Dei gratia regina Poloniae, magna dux Lithuaniae, Russiae Prussiaeque etc. domina
Magnifice vir sincere nobis dilecte.
Accepimus litteras Strenuitatis
Tuae per manus
Exoptat Strenuitas
Tua post tam diuturnum exilium ad nos se recipere, pro quo nos summopere rogat. Nos iustis precibus suis annuentes decreveramus Strenuitatem
Tuam evestigio revocare, quo a laboribus, quibus se opprimi scribit, respiraret. Visum est tamen serenissimae
Perlegimus ipsius Iohannis Leuitii litteras et articulos, qui in consilio collaterali praesentati sunt. Inspeximus, quamque vafre et quamque frigide super illis responsum est. Non est exspectanda, nisi gratia caesaris, ad quam inclinandam scribimus reverendissimo cardinali de Gactinara satis humaniter, rogantes suam dominationem, velit quo coepit favore res nostras et negotia nostra complecti. Strenuitas Tua ignem camino addet et de nobis poterit suae dominationi polliceri, quae a gratissimo principe exspectari possent, praesertim s[i, u]t scribitur, archiepiscopatus ipse vacaverit, super quo pensionem sibi const[itu]i exoptat, curabimus totis viribus, ut succedente casu suae dominationis votis et desiderio satisfiat, et in hoc et in omnibus negotiis, in quibus nostras partes interponere possemus, non gravatim interponemus, ut tot nobis exhibita benevolentiae officia a nostra memoria minim[e] excedisse videantur.
Tuae Strenuitati non est incognitum, quantos sumptus et damna perpessae sumus circa defensionem status nostri Barensis pro servitio sacrae maiestatis caesareae, et tandem illud Virgilianum canere possumus: Sic vos, non vobis fertis aratra boves. Nos portavimus pondus diei et aestus, et dominus Scipio nostro nomine nostroque mandato agens, quidquid egit, iam habuit remunerationem et duarum provinciarum factus est vicerex, ex qua praefectura non parvum colligit emolumentum. Nos in consilio collaterali obaudimur apud serenissimam maiestatem caesaream. Hactenus nihil impetrare potuimus, ex quo suae maiestatis amor erga nos elucesceret. Imputamus hoc fatis, nam proculdubio tenemus Strenuitatem Tuam acerrime elaborasse et contendisse, ut omnia nobis honorifica et utilia succede[rent]. Verum quia evangelico praecepto admonemur tam diu fores pulsandas, quoad aperiantur, propterea hortamur Strenuitatem Tuam, adhuc persistat in rogando sacram maiestatem caesaream, velit saltem Montis Serici territori[um] nobis integrare, sicuti illustrissima domina dux mater nostra recolendae memoriae tenebat et possidebat, quod non nisi ex singulari gratia rogandum est, ut post tot damna et rerum iacturas aliquam consolationem sentiamus. De adoha retenta scribit Strenuitas Tua se iam impetrasse litteras, et eas secum habere asserit. Utinam sint tales, quod apud collaterale concilium nullum habeant obstaculum nullamque patiantur cavillationem. Proinde hortam[ur Strenuitatem] Tuam, ut caute super illis procedat et obtinere eas studeat [in form]a, cui iure contradici non possit, cum saepe saepius aliud [mandetur] a caesare et aliud in collaterali concilio observetur.
Scripsim[us et] iterum scribimus per proprium nuntium
Datae