Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Culmensi et postulato Varmiensi ac Pomezaniensis ecclesiae administratori, domino meo clementissimo

Reverendissime Pater et Domine, domine mihi semper colendissime.

Obsequiorum meorum promptam commendationem.

Hodie per Iobum ad Reverendissimam Dominationem Vestram scribens omnibus curis meis colophonem addidi. Quid enim aut laetius, aut optatius mihi evenire potuit hac exaltatione Reverendissimae Dominationis Vestrae in eum locum, in quo mei amantissimos praelatos semper habui! Ideoque non magis Reverendissimae Dominationi Vestrae gratulor, quam mihi ipsi, cuius felicitati non parum accessisse videtur hac vestra nova dignitate, quam plus honoris accepisse constat ex Reverendissima Dominatione Vestra quam illi contulisse . Precorque Deum, ut quod sua providentia evenire feliciter concessit, faventi etiam numine provehat et secundet.

Quod ad ipsam postulationem attinet, mea cura effectum est, ut in nullo sit, existimo, erratum, nihilque, quod res poscebat, omissum. Extremum actum excepit ac illustravit dominus orator regius, qui et referet Reverendissimae Dominationi Vestrae legationis suae rationem et exitum, meamque in curanda dignitate vestra sedulitatem. Gaudeo huius mihi accessisse amicitiam, hominis videlicet digni, qui a bonis omnibus ametur. Is, quam recte a me habitus aut cultus sit, non iudico, nisi quod scio dignitate eius omnia fuisse inferiora. Si quid tamen dici potest pro honore Reverendissimae Dominationis Vestrae actum fuisse gaudeo. In me confirmando admodum fuit studiosus. Qua in re, ut Reverendissima Dominatio Vestra tantum susciperet solicitudinis, nihil attinebat. Nam ego me divinae voluntati olim commendavi, quamvis subolfacio esse adhuc ad latus regis, qui Plotovianas partes sequantur. In quibus submovendis, si quid adhuc curandum sit, in Vestrae Reverendissimae Dominationis opera et auctoritate, ut recumbam, necesse est, nam ego apud purpuratos istos sorex sum. Sed quantum video, nec illis meis aemulis multum restat spei, quod ex cubiculario hoc scitari Reverendissima Dominatio poterit. Summa mei negotii in hoc iam consistit, ut maiestas regia iam me summo pontifici tamquam ad certo vacaturam ecclesiam Culmensem praesentet et nominet, providerique mihi petat. Quarum litterarum exempla a me pridem edita diu iam misit Dominatio Vestra Reverendissima ad reverendissimum dominum nominatum Cracoviensem, nisi quod propter subsecutam vacationem ecclesiae Varmiensis et vestri postulationem narratio facti certius est tamquam in praesenti casu facienda.

In ipsis litteris addita quoque erat intercessio pro retentione beneficiorum nostrorum aut illos resignandi facultate, quae, ne omittantur, plurimum refert. Petenda sunt alia quoque a pontifice, commendante regia maiestate, de quibus nunc non vacat scribere. Volebam de his coram cum Reverendissima Dominatione Vestra conferre, antequam proficisceretur in conventum, sed vix id eveniet aliis hic retento, et opinor rem in reditum Reverendissimae Dominationis Vestrae differendam, cum plus erit otii et temporis. Si erg[o] quarta feria istuc non advenero, certa sit Reverendissima Dominatio Vestra me exspectaturum vocationem eius, quae tamen interim dignabitur scribere ad reverendissimum dominum Cracoviensem et etiam in urbem, ut de vacatione certus sit procurator noster remque instruat, accepturus brevi decretum postulationis cum litteris praesentationis meae et aliis commendaticiis. Mihi hic curabitur, ut scribatur decretum postulationis et concipiantur mandatorum et aliorum necessariorum formulae.

Sunt, qui consulant, ut capitulum Culmense acceptis litteris maiestatis regiae, quae apud me sunt, vel eligant me, vel nominationi regiae celebrato actu solemni consentiant. Quod si Vestrae quoque Reverendissimae Dominationi videbitur consultum, dignetur cum dominis can[onicis] hac de re agere, quorum si intellexero sententiam huc accedere, confici[am] formam litterarum et illuc mittam cum instructione.

Scriberem plura, si vacaret curandis hospitibus intento. Reverendissima Dominatio Vestra, quae feliciter valeat, me gratia sua et amore amplecti dignetur.

Frauenburg, die XX Septembris vesperi 1537.

Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor addictus Tidemannus Gise