Reverendissimo in Christo Patri, domino Ioanni Dei gratia episcopo Culmensi, utriusque maiestatis oratori dignissimo, fautori ... suo optimo

In curia sacrae caesareae et catholicae maiestatis

Reverendissime in Christo Pater, domine, fautor mi optime.

Mei commendationem.

Veni huc die Lunae 11 huius Decembris sanus et salvus cum omnibus, sed domino Drevicio defecerat equ <u> s in hac illa via pessima. Ipse etiam erat caecus et claudus. Emi ei alium pro florenis 8 et hunc nihilominus adduxit, nam votum vovit dare eum pauperibus, quando vix aliquotiens ex eo collum non fregit. Capam etiam, quam habebat bonam, cuidam pauperi petenti, aliquid aliud non habens, dedit, et aliquid pecuniarum a me acceperat, quas distribuit. Cras eum remittam cum fratre meo ad reverendissimum dominum episcopum Pyotrcoviam.

Antequam hic venirem, indignata mihi fuit vehementer sua reginalis maiestas, dicens Paternitatem Vestram Reverendissimam plura mala de me illi ante scripsisse et dominum Bernardum fratrem eadem et peiora rettulisse, et quod penitus nil valerem in servitiis suae maiestatis. Ego dixi, quod verum est et propterea cupiebam revocari, nam nescio inebriari, scortari et luterari, et qui hoc nescit, in curia nil valet penitus. Ago gratias Paternitati Vestrae Reverendissimae, quod me ab eo servitio quoquo pacto liberavit. Ego quoque curabo, quod eandem non simili, sed meliori modo et cum suo honore ac gratia principis ab eo exilio liberarem.

Nescio, quis ante scripsit suae maiestati et credo, quod dominus Scipio aut etiam Andrea Carduci dixit, quod uterque nostrum in curia illa nil valet, tantum comedere, bibere, triumphare, pecunias multas inutiliter expendere, de convivio in convivium ire et negotia suae maiestatis non sollicitare, immo nec curare, caesarem quoque raro videre, qui semper foret dispositus et paratus pro voto et desiderio suae maiestatis . Et si alicui alteri ista committerentur, iamdudum fuissent expedita, maxime de defensa Montis Serici et de aliis. Et propterea, quamprimum veni, haec mihi obiecit sua maiestas, dicens de nobis vere illi scriptum fuisse, quod uterque nostrum nil valeret, et unus alterum incusaret, et uterque nil fecisset. „Nunc - inquit - videbo, quid expedivistis”. Ego respondi, quae recte et iuste debui, et obtuli 7 privilegium remissionis adoharum maternarum. „Et alia, quae fuerint expedita, portabit dominus Bernardus” dixi, quandoquidem mihi nil aliud commissum erat, nisi ea portare, quae fuerint expedita, et quae non, remanerent apud Paternitatem Vestram Reverendissimam expedienda, et ita etiam responderim caesari me interroganti, quomodo fuerim expeditus in negotiis suae maiestatis. Nam non fuit voluntas vestra, quod me deberem implicare negotiis suae maiestatis sine mandato et commissione post revocationem. Inter alia respondit: „Nunc videbo, quid mihi Bernardus portabit de his {de his}, quae mihi promittebat suus frater”. Et exspectat eum de die in diem cum magno taedio nec potuit se continere, quin etiam nunc, antequam ille veniret, aliquid non scriberet Vestrae Paternitati Reverendissimae, et semper de Monte Serico, et antequam hoc habeat, vix revocari poterit Dominatio Vestra. Sed si obtinuerit, promitto ex parte suae maiestatis, quod illico revocabitur, quo ad illam, quo vero ad serenissimum dominum regem nostrum et Regni negotia, nescio.

Quo ad illos sescentos ducatos, non est spes, nam et de meis centum despero, quos cepi in mutuum apud dominum Vanczeslaum, et tum ego curabo omni modo, ut eos deponerem apud dominum Georgium Egiel per totum mensem Ianuarium. Sicut promisi, ita omnino faciam, et tandem oblatis litteris Vestrae Paternitatis sacrae maiestati regiae supplicabo, ut pro omnibus servitiis meis saltem hos centum habeam. Aliud nil cupio nec opto, sed ibo et domi sedebo, serviens Domino Deo in pace et exspectans diem mortis a Septentrione.

Conventio agitur Pyotrcoviae et venit illuc nuntius serenissimi domini regis Ferdinandi ad confirmanda omnia illa, quae fuerant Poznaniae conclusa. Dominus quidem Ioannes Laski praepositus venit ex parte woywodae ad confirmandum eadem, sed hic publica est vox et fama, quod woyewoda sit captus et abductus Viennam cum suis omnibus. Illustrissimus Prussiae dux venturus est propediem ad eam conventionem et tractatur bellum contra Walachum, nam ipse nunc cum Thurcis et Tartaris cum magna potentia intravit terras Podoliae et accepit iam Pokuczye totum usque ad limites Regni Hungariae. Temptabat etiam fraude Leopolim et Camyenyecz, sed non profecit, nam proditores, cives Cameneczenses primarii, detecti sunt et poenas solverunt. Ipse autem Walachus grassatur in terris Podoliae, fractis pactis et iuramentis omnibus, et ita nil aliud speramus pro aestate, nisi bellum ubique. Cum imperatore etiam Thurcarum exspirabunt treugae pacis hoc anno. Si erunt parati et concordes Christiani principes, non erimus nos posteriores. Et iam ecce praeludia facit Walachus cum Tartaris et Thurcis, quaerens occasionem adversum nos, et iam invenit.

Commendo me solitae gratiae Paternitatis Vestrae Reverendissimae, cui latius de omnibus scribam, postquam venerit dominus Bernardus, quem omni die exspectamus.

Potuit scribere Paternitati Vestrae Reverendissimae dominus Borgk dudum ante, aut dominus Phabianus, quomodo fuimus accusati apud suam maiestatem de negligentia nostra, et qualiter querebatur contra nos coram eis. Ego credo, quod hoc fecerit dominus Scipio aut Andreas Carducius, sed patiar.

Datae Cracoviae, 19 Decembris 1530.

Vestrae Paternitati Reverendissimae obsequentissimus Ioannes Levicius