Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Varmiensi, domino fratri et maiori plurimum observando

Reverendissime in Christo Pater Domine, frater et maior observande. Salutem et obsequiorum meorum studiosam commendationem.

Est olim me Reverendissima Dominatio Vestra hortata, operam etiam suam pollicens, ut curarem a summo pontifice confirmari antiquam ecclesiae meae consuetudinem in conferendis a solo episcopo canonicatibus vacantibus, ne locum habeant exspectativae vel impetrationes etc. Cum vero non sine commendatione regiae maiestatis hanc telam ordiendam putarem, probante id etiam Reverendissima Dominatione Vestra, litteris egi rem apud eius maiestatem, quae clementer quidem respondit se scripturam ad reverendissimum dominum regni protectorem ea de re et reverendissimus dominus Plocensis episcopus operam suam promisit. Verum quoniam solent eiusmodi res sine monitore lentescere, petii a domino doctore Hosio, ut curaret litteras regias ad me mitti, prosecuturum Romae reliqua. Qui mihi respondit, ut ex eius litteris, quas praesentibus addidi, leget Reverendissima Dominatio Vestra, quam rogo dignetur nepoti suo domino Caspari negotium hoc sollicitandum commendare. Cui ego quoque scribam, ubi sensero id placere Reverendissimae Dominationi Vestrae, quae consilium suum ea de re impartiri mihi non gravetur. Temptandum imprimis videtur apud reverendissimum dominum protectorem , quid obtineri possit a pontifice, deinde signata supplicatione de impendiis expeditionis meum erit curare. Admonebo litteris meis reverendissimum dominum Plocensem, ut adsit commendatio regia, sine qua nihil officietur. Novus noster castellanus Elbingensis, quem aetate praeterita meis Lubaviensibus commeatum liberum interdicentem simili interdicto compescueram, re amice transacta, rursus studium procantatis videtur suscepisse, non tam contra me quam contra ecclesiasticum ordinem, ac ne non satis ferox habeatur, nuper ex conventu Grudentino reversus, adiunctis sibi non solum vicinis nobilibus, sed etiam ex Masovia hospitibus, plerisque velitari venatione magno canum et familiarium numero villas hic meas castro propinquas usque ad praedium subcastrense meis prospectantibus pervagavit, ac e cuniculis etiam effossis feris praedam non parvam in sua retulit. De his secum mihi expostulanti respondit posse se me irascentem ferre addicitque licere sibi citra retia in alienis venari. Cum autem in constitutionibus nostris articulus XXII ea prohibens generalis sit, autumo hunc more Mazovitarum suorum eam licentiam in bonis spiritualium sibi sumere ac novae dignitatis superbia ferocire. Ea an mihi ferenda sint, et quibus modis occurrendum huic insolentiae, oro, Reverendissima Dominatio Vestra consulere mihi ne gravetur, nam dissimulandum in his initiis minime videtur nec ferendi tales hospites in ipsis penetralibus episcopalis residentiae. Si quid ex aula de communibus rebus habet Reverendissima Dominatio Vestra faciat, rogo, me certiorem reverendissimum dominum Plocensem ad Cracoviensem sedem evectum esse. Non sine laetitia audivi dominus castellanus Gedanensis de destinata sibi legatione privatim a me commonitus videtur, aversaturus hanc provinciam. Conduxisset, communibus dominorum litteris ei significatum fuisse decretum nostrum, item dominis Gedanensibus. In Germania videntur res respuere ad magnum incendium, nam qui illic sint armorum motus, non dubito Reverendissimam Dominationem Vestram cognovisse. Cui cupio esse commendatissimus, optans ei a Domino Deo felicem rerum omnium progressum ac firmam incolumitatem.

Lubaviae, die XXX Octobris 1545.

Reverendissimae Dominationis Vestrae studiosissimus Tidemannus episcopus Culmensis