Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Warmiensi etc., domino colendissimo

Reverendissime Domine, domine colendissime.

Officiosissimam servitutis meae commendationem.

Litterae in Urbem et serenissimae maiestatis regiae et Vestrae Reverendissimae Dominationis mittentur per cubicularium reverendissimi domini archiepiscopi Gnesnensis et episcopi Cracoviensis, quarum exempla Reverendissima Dominatio Vestra iis adiuncta habebit. Feret eas in urbem cancellarius domini archiepiscopi, ad que[m] et ipsum sunt litterae regiae. Quod molir[i] dicuntur domini consiliarii terrarum Prussiae, ut munus aliquod mittant reverendissimo domino meo Chel[mensi], id nescio quomodo subolfecisse iam nonnulli videntur. Admonitus est enim reverendissimus dominus, ut rationibus suis prospiceret, nam eas in Prussia impeditas iri. Id, quid sibi velit, non satis intelligit reverendissimus dominus, sed suspicatur aliquid de iis, quae domini consiliarii promiserunt. Numquam fuerunt, quam nunc sunt, tempora difficiliora, ita ut ubivis terrarum quam in aula versari sit satius. Omnia plena sunt suspicionibus.

Sperat reverendissimus dominus facturos dominos consiliarios, ut etiam si quis impedire vole[t], perstent nihilominus in eo, quod sunt polliciti. Quoniam vero non alterius magis favore, quam Reverendissimae Dominationis Vestrae isthaec fiunt omnia, de qua certum est eam non esse variaturam, quin et alios ad constantiam hortaturam, fecerit Reverendissima Dominatio Vestra veri amici officium, si dederi[t] operam, ut cum munus hoc erit corrasum, causam, cur mittatur, scribi curaverit, ne cui secus suspicandi detur occasio. Causa autem haec perscribi posset: quod cum non ignore[nt][] domini consiliarii reverendissimum dominum alumnum fui[sse] reverendissimi domini Petri olim Tomitii, cuius praecla[ra] virtus toti fere orbi est notissima, in spem adducti sint, fore ut patroni sui mortui, [in] cuius officium successit, vestigia persequat[ur]. Cuius rei cum iam non obscura signa dederit cumque coniecturam faciant domini consiliarii et ex virtutibus eius ac meri[tis][], et quod eo loco est apud serenissimam maiestatem regiam, unde aditus aliis ad maiores dignitat[es] semper patebat, fore ut in hac vacation[e] dignitatum altius ascendat, non potuiss[e] eos facere, quin hoc illum munere honestarent, ut subsidium aliquod ad solvendas annatas habere possit. In han[c] sententiam si scribi litteras curaverit Reverendissima Dominatio Vestra, cum se dominosque alios consiliarios, tum reverendissimum dominum omni suspicione liberabit. In quam ita facile nunc incurritur, ut neque scribere, neque dicere propemodum iam aliquid tutum sit.

Deum precor, ut [Reverendissimam] Dominationem Vestram diu servet incolumem et felice[m]. Cuius me gratiae commendo.

Vilna, 7 Ca[lendas] Aprilis 1541.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor deditissimus Stanislaus Hosiu[s] cantor et canonicus Varm[iensis]