» CORPUS of Ioannes Dantiscus' Texts & Correspondence
Copyright © Laboratory for Source Editing and Digital Humanities AL UW

All Rights Reserved. No part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording or any other information storage and retrieval system, without prior permission in writing from the publisher.

Letter #2258

Ioannes DANTISCUS to [Sigmund von HERBERSTEIN]
Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1540-02-23

English register:

Dantiscus received Herberstein’s letter, brought by Nikolaus Nibschitz, on September 16, 1539. He asks Herberstein to give his regards to Baron [Wilhelm] von Rogendorf. He doubts if the Spanish-type house Rogendorf is building can survive in the German climate, as the clay walls are sure to collapse easily when exposed to winter cold and washed with rain, like the rock between Bolzano and Merano that Herberstein is familiar with. He did not reply to his letter at the time because Nibschitz left suddenly. He is sending the present letter to Nibschitz.




Manuscript sources:
1fair copy in Latin, autograph, OSK, Fol Lat. 258, f. 359

Prints:
1CEID 2/1 No. 30, p. 152-153 (in extenso; English register)

 

Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus

 

Magnifice et Praestabilis Domine, amice a multis annis intime, carissime et honorande.

Salutem et omnem Magnificentiae Vestrae felicitatem precor ex animo.

Ex eo, inquam, animo, quem erga se semper ab eo tempore, quo in aula laudatissimi illius atque excellentissimi Maximiliani caesaris commilitones eramus, integerrimum Magnificentia Vestra agnovit semper, et quem nulla rerum aut temporum vicissitudo hucusque immutavit. Quod item et Magnificentiae Vestrae accidisse, ex eius litteris, quas mihi hic nobilis dominus Nicolaus Nibschicz XVI Septembris proxime reddidit, intellexi, erantque mihi gratissimae, tum quod illam in me veterem spirabant benevolentiam, tum etiam quod me de multis, quae in aula serenissimi regis Romanorum etc. gerebantur, reddebant certiorem.

Ceterum, quod Magnificentia Vestra necessitudinis et convinctionis nostrae et magnifici domini baronis a Rogendorff, singularissimi et observandi amici mei, ab aula decessionis structuraeque eius Hispanae, quam molitur, adeo amanter meminit, gratiam habeo non vulgarem. Rogoque me ipsi domino baroni a Magnificentia Vestra impense commendari, illique referre Magnificentia Vestra meo nomine non velit gravari, quod si luteos, ut in Hispania, muros in Germania erigit, quod etiam Hispanam auram et fere perpetuam serenitatem cum aestu addat, alioqui paulopost ex crebris imbribus et pluviis longaque nostra hieme illorum detrimentum inclinationemque sentiet. Nihilo tamen secius experiri licet, quamvis interdum cum damno experientia acquiratur. Meminit Magnificentia Vestra inter Bolzanum et Maranium ad Athesium solidum saxeum montem vi nivium et pluviarum emollitum concidisse. Sed haec ioco hactenus.

Quod cum communi amico domino Nibschicz non rescripserim, illius culpa accidit, qui a me insalutato hospite abiit. In praesens has ad illum dedi, ut eas Magnificentiae Vestrae reddi curaret, quo saltem videat me veteris nostrae amicitiae et dulcissimae olim consuetudinis non esse oblitum sibique de me, quod prius, semper Magnificentia Vestra persuadeat.

Quam diutissime feliciter valere cupio summopere.

Ex castello meo Heilsberg, 23 Februarii 1540.

Ioannes Dantiscus episcopus Varmiensis manu mea scripsi