⌊⌋ tuae, quas 1524-05-07⌊7 Maii1524-05-07⌋ ⌊Venetiis⌋ ad me dedisti, redditae mihi sunt ⌊Craccoviae⌋ XXVIII die eiusdem mensis. Gaudeo te valere. Intellexi enim ex eisdem ⌊⌋ tuis et valere te et sospitem usque ⌊Venetias⌋ pervenisse. Ego etiam (si quid ad rem) valeo, valemus et reliqui lurcones combibonesque tui, nisi forte valetudinem hanc nostram labefactet et perturbet motus dudum quidem ortus et intellectus, sed nudius quartus creditus.
Aiunt ⌊Turcos⌋ ⌊Danubium⌋ transire incursionemque in nos moliri. Qua re perciti ⌊dynastes⌋ nostri imperaverunt aulicis omnibus praeter paucos molliculos illos leunculos, qui cauda et auriculis dominis blandiri et applaudere didicerint, ut se ad occurrendum tanto malo mox hinc proruerent et ad XII Kalendas Iulii ⌊Leopoli⌋ se sisterent, ut illinc, qua rumor, qua opportunitas duxerit aditum hostibus corporibus suis intercluderent. Haec imperata sunt pridie Idus Iunii. Vix quidam nostrum vino et somno graves ex lustris et gurgustiis prorepsimus, iam equi conscendendi {conscendendi} erant. Ego non modo non invitus, verum etiam lubens proficiscor, adigentibus me ad hanc voluntatem iustissimis causis, quas enumerare non est necesse. Nescio, quo animo ⌊Casper Tluk⌋ (quamvis bene nummatus) vadat. ⌊Nipczicz⌋, cum totam noctem lusisset omniaque usque ad bracas perdidisset, sub diluculum recuperatis suis etiam 50 florenis praeter sua asportatis heri mihi valedixit et versus ⌊Leopolim⌋ profectus est, reliqui sese passim sequuntur, ego (Deo bene iuvante) die Lunae cogito. Sacerdotes tui Thraicii in longis vestibus ad supplicationes peragendas manebunt domi, adfore debet et ⌊dux Constantinus⌋ cum praesidio 2 milium equitum, qui nuper in ⌊Lythfania⌋ ex indigenis aere conducti sunt. Depugnabimus omnino, dii bene vortant, ut litis ita, vel multo magis pugnae, dubius eventus est, non vincere vellemus, ego etiam victoriam quad[am] mea coniectura auguror. Deus curet cetera, modo mihi lagunculae sint salvae.
Et rerum nostrarum facies haec est. Ex motione illa bellica, cuius in ⌊⌋ tuis meministi, quamvis iam tertiae restes dimissae fuerunt, natus est ridiculus mus, evanuit penitus petentibus iis, qui eam maxime cupieb[ant], videlicet Maioribus Polonis, quorum nuntii, inter quos Gostinsky dux et signifer factionis, hic apud ⌊regem⌋ fuerunt summisque precibus contenderunt, non adeo etiam repugnantibus Areopagitis nostris, ut motio haec quoquo modo dirim[e]retur, quippe in universum perniciosa. Itaque obtinuerunt, ut motio residere[t] et loco eius conventus in territoriis haberi debent etc. Nos interea omni vice depugnaturi sumus etc.
Quod litteras meas tam diligenter illuc perferri, quo perferendae sunt, curasti, habeo gratias. Si illuc pervenient, peropportune factum erit. Nam in eadem ipsa urbe ⌊Pelloponesi⌋, quae ⌊Nauplia⌋, vel nunc vulgo Neapolis Romaniae, dicitur, primum cum ipso Faentino Memo notitiam contigeram. De ⌊Gallis⌋ et ⌊Hyspanis⌋ tum de ⌊Medyolano⌋, ut scripsisti, ita et ego rettuli amicis.
De Ferberiano negotio ita est: noluerunt ⌊Gdanenses⌋ ad aliquod pactum descendere, aegerrime ferunt se ab ⌊Ferbero⌋ in eo iudicio, quod coram rege habitum est, traductos, miserant hunc cursorem cum litteris, quibus a ⌊rege⌋ petunt, ut posteriores litteras post latam sententiam Ferbero datas (quibus praecipitur, ut procuratoribus et actoribus Ferberi et litis consortium libere ⌊Gdanum⌋ ad acceptanda mobilia ingressus concederetur) cassaret et revocaret, multasque causas, cur ita fieri deberet, allegabant. ⌊Rex⌋ constantissime id facere recusavit, quin ut litteris suis pareretur, severe imperavit.
Scias in ⌊Slesia⌋ atque ita et in ⌊Prussia⌋ ⌊Lutheranos⌋ confirmari. Hic ⌊Craccoviae⌋ exsecrantur, sed nihil ad rem, meam praesertim, de tua nescio. Scriberem plura, sed non vacat, colligo vascula et sarcinulas, eundum est brevi, brevi. Cum haec scribebam, ⌊Proczek⌋ equo insidens praeteribat fenestram, clamavit, quid facerem, respondi scribere me ad te, petiit salutem tibi adscribi et ut ⌊Romae⌋ nescio quid eius negotii curares. Claudicat, ut prius.
Iam vale, nam urgent negotia, [vel] etiam fames, nam ieiunus scripsi haec. Iterum vale et ride nugas et ineptias meas. Cantat avis quaevis etc. Non sum propheta nec filius prophetae. Tertium vale et scribe, ita ut ⌊⌋ pollicitus es{t}. Ubiubi ero, ne dubita, perferentur ad me litterae tuae. Domino ⌊Christostomo⌋ dic salutem verbis meis. Nescio, superbiane, an oblivione ad binas meas litteras, quas hoc septennio ad eum scripsi, ne iota quidem respondit, cum tamen ad episcopos multa scri[p]serit et alios, ex quibus fortasse pinguiorem offam sperat.
Vale.
