Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Varmiensi, domino observatissimo

Reverendissime Domine, domine observatisssime.

Officiosissimam servitutis meae commendation[em].

Ago ingentes gratias Vestrae Reverendissimae Dominationi, quae tantum mea causa laborem susceperit in componenda controversia, quae mihi est cum domino Alexandro de canonicatu et praebenda Varmiensi. Non dubito quin facturus sit promissa; illud vero multo minus dubito, si ex animo rem egerit, quin facile sit effecturus, ut affinis eius lite cedat. Ego vero, etsi iam sumptus nonnullos feci in causam hanc, tamen in gratiam Vestrae Reverendissimae Dominationis quietisque et otii causa libenter ei remittam et condonabo, modo ut me ille missum prorsus faciat. Vestrae vero Reverendissimae Dominationi pro hac illius ope atque opera vicissim operam meam omnem servitutemque in perpetuum dedico neque alia in re maiore studio elaborabo, quam ut gratum me illi semper et memorem huius beneficii ostendam.

Novarum rerum hic non multum est. Serenissima maiestas regia, Deo sit gratia, iam prorsus esse videtur restituta, nisi quod pedibus non incedit, non quin possit, sed quod veretur, ne recrudescat dolor, si usa sit pedum officio.

Ex Hungaria nihil affertur, nisi quod Petrus vayvoda dicitur exercitum collegisse velleque eum ex Valachia eicere, qui est ei provinciae a Turcar[um] imperatore praefectus. Deus conatus eius secundet, minus enim esset nobis Petrus hic vicinus metuendus, quam alter ille. Meliorem Valachiae parte[m] ipse sibi Turcarum caesar vendicavit, deteriorem Stephano tradidit.

Hesterno die venit quidam ex Italia. Is narrat supplicationes ubique decret[as] esse pro Christianorum victoria. Nam Andream de Auria cum classe pontificia, imperatoria et Veneta Turcicam classem in quasdam angusti[as] compulisse, ubi velint nolint, cogunt[ur] ei pugnandi copiam facere. Sunt aute[m] numero Turcae multo plures. Deus laetum nobis nuntium concedat. De his, si quae certiora habuero, faciam Vestram Reverendissimam Dominationem certiorem. Cuius me gratiae diligenter commendo.

Deum precor, ut illam in multos ann[os] incolumem et felicem conservet.

Cracovia, Calendis Novembribus 1538.

Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor addictissimus Stanislaus Hosius canonicus Varmiensis