Serenissimae Regiae Maiestati Poloniae et cetera, [d]omino meo clementissimo

Serenissima Maiestas Regia et Domine domine clementissime. Post humillimam perpetuae meae servitutis commendationem.

Scripsi novissime ex Valdolit 20 Martii Serenissimae Maiestati Vestrae, quas huc veniens hac hora inveni. Unde, quantum mihi temporis dabitur, cum incolumis applicuerim, quae se postea obtulerunt, perscribam. Ex curia caesaris, quemadmodum ex adiunctis intelliget, contuli me in Galiciam ad Sanctum Iacobum et inde in Coroniam, ubi iterum fere mensem immoratus ob ventum contrarium cum 4 navibus perveni in Selandiam. Fui in mari non sine hostium Gallorum et tempestatum periculis duodecim diebus et noctibus. Quid ibidem sim passus horresco memorans Deo Optimo Maximo gratia, quod hic sum.

Postquam veni in Selandiam, advenerat una die priusquam ego illac rex Daciae cum 15 navibus et una magna, quam Mariam vocant, habens secum coniugem suam et liberos, quae unacum illo, cum a domino Veriensi fuerant excepti, amare fertur lacrimasse. Dixit mihi reverendissimus dominus Traiectensis episcopus, quondam Philippi ducis Burgundiae naturalis, qui me hic ad honorem Serenissimae Maiestatis Vestrae humaniter tractavit, quod regina nullam virginem pedisequam praeter parvam quandam nanam secum habuerit et quod liberi regis, filius et duae reginulae, non magis quam duas anus, quae illis serviebant habuissent. Res miseranda profecto. Attulit expulsus per patruum suum ducem Holsaciae et suos subditos omnia, quae in paratis erant et quicquid secum ferre potuit, desperans in regnum suum de reditu. Dominus Veriensis, episcopus Traiectensis et incolae Selandi, quia in mari diu ante insulam versabatur, illum, ut regis Galliae confoederatum, nolebant in terram admittere, donec princeps domina Margareta, ut admitteretur, scripsisset. Unde non diu ibidem immoratus contulit se ad dominam gubernatricem, ubi nunc agit. Magna illa navis omnia onera deponit dehiscens rimis et creditur a multis, quod portum amplius non egredietur. Sors omnia versat, etc. Hic ego Fuggaros inveni, quia nundinae sunt. Quantum illis debeam (Deum testor, quod aliter facere non potui) ex novissimis habunde cognoscet, habeoque eam fiduciam, quod Serenissima Maiestas Vestra perpensis tam longis moris et gravibus expensis, quas coactus fui facere, fidem meam ab illis redimi committet. Nunc iterum mihi sunt equi emendi et multa, quae spectant hoc, quod reliquum itineris est. Unde facilis est coniectura, quid mihi ex istis quingentis ducatis supererit, quos in mutuum accepi. Cras hic solvam Antverpiam et quia Mechlinia in propinquo est, ubi rex Daciae agit, illic me conferam, ut hominem videam, utque quid rerum cum eo agatur expiscari possum, quatenus refertus novitatibus ad Maiestatem Vestram Serenissimam Deo bene favent[e] [r]edire quantocius valeam. In reditu apud illustrem ducem Georgium Misnensem constituar et quod superest legationis meae conficiam. Non datur tempus, ut sim longior, expectat postarius. Commendo me suppliciter Serenissimae Vestrae Maiestati ut domino meo clementissimo.

Ex Bergis Brabantiae, 12 Maii anno Domini 1523.

Eiusdem Serenissimae Maiestatis Vestrae humillimus Ioannes Dantiscus