Letter #1726
[Ioannes DANTISCUS] to [Samuel MACIEJOWSKI]Löbau (Lubawa), 1537-09-25
English register: Dantiscus is replying to Maciejowski’s letter, received from the hands of the royal chamberlain (Marcin Wolski). He assures him of his friendship and that he was happy to transfer the Gołąb parish to him. He informs Maciejowski that the contract with parish administrator Bogusz expires next Whitsun (June 9, 1538) – Bogusz will then pay Dantiscus 100 ducats of income and depart from the presbytery, leaving behind the movables belonging to it. The inventory of these movables has been lost, but Dantiscus hopes he will find it and send it to Maciejowski. He also informs him that following Nipszyc’s advice, he signed a new unlimited contract for administration of the parish with the Cracow sword-bearer (Andrzej Tęczyński). He advises Maciejowski against maintaining it, but leaves this to his own discretion. Dantiscus asks Maciejowski to support the candidacy of Fabian Wojanowski for the Warmia canonry at the royal court. Dantiscus has already secured Queen Bona’s approval for this candidacy, but the Cracow bishop (Grand Chancellor Jan Chojeński) has asked for a resignation in favor of Stanisław Hozjusz. Dantiscus asks Maciejowski to help soothe the queen’s anger if Wojanowski’s candidacy should be rejected, and on the other hand – to try to obtain Chojeński’s approval of Wojanowski. Dantiscus thinks Wojanowski, an educated nobleman and a Prussian indigene, familiar with court and diplomatic issues, is the ideal future candidate for one of the bishoprics in Prussia.
Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Venerabilis et Eximie Domine, Frater et Amice carissime et honorande. Salutem et omnem felicitatem.
Amicissimas et dulcore veteris inter nos consuetudinis uberes litteras Dominationis Vestrae regius is cubicularius reddidit, quibus sibi temperare non potuit, quin modestiam suam illam iam pridem abunde mihi cognitam clarius declararet, multis se excusans, quod superiori die ratione ecclesiae in Goląbia nihil ad me scripserit. Idipsum certe necessarium fuit minime, cum vera amicitia non in multa aut crebra scriptione, sed in animorum coniunctione consistat, qua inter nos continuo augmento crescens tot annis adeo a me habetur firma, quod nullis litterarum egeat adminiculis. Ceterum quod attinet ecclesiam illam, de qua non gravate Dominationi Vestrae cessi, sic inter me et dominum Bohus habet negotium, quod contractus noster pro festo Penthecosten futuro expirav<er>it, quo tempore mihi centum aureos Hungaricales solvere debebit et cedere ex omnibus, relictis pecoribus et omnibus, quae in domo et curia plebanali invenit. Quarum rerum inventarium quo devenerit, nescio: quaesitum quidem a me diligenter inter tot chartas et schedas inveniri non potuit. Dabitur tamen adhuc a me opera, et quicquid repertum fuerit, per nuntium meum, qui intra biduum aut triduum hunc cubicularium sequetur, mittam. Post contractus cum domino Bohus cessionem feci per dominum Nibssicz inductus alium cum generoso domino gladifero Cracoviensi, cui nullum tempus est insertum. Hunc, si Dominatio Vestra, quod non consulo, servare voluerit, suo utatur arbitrio.
Pro iure amicitiae nostrae et pro ea confisione, quam in Dominationem Vestram habeo, hoc negotiolum Dominationi Vestrae credere et committere statui: Canonicatum meum Varmiensem promisi me domino Fabiano Voyanowski reservaturum, qui illum non solum in meis, verum et in regiae reginalisque maiestatis servitiis, in quibus adhuc non sine vitae discrimine, ut nuper ex Genua mihi scripsit, versatur, optime meruit. Velimque, ut ipsum Fabianum, ob multas causas iis terris et Regno non inutiles, apud ecclesiam Varmiensem habere possem. Sed reverendissimus dominus Cracoviensis, quod pro innumeris in me collatis beneficiis nihil non apud me potest, canonicatum hunc meum resignari a me vult domino doctori Hosio, qui alias ad ecclesiam Varmiensem habet nominationem. Quod ego nullis modis reverendissimo domino Cracoviensi vel debeo, vel possum negare, sumque illi per nuntium meum resignationem missurus. Quod ne reginalis maiestas, cum rescierit, ferret aegrius, cui prius scripsi eum canonicatum Fabiano me reservaturum, summopere rogo habita commoditate rem, ut est, eius maiestati, ne mihi fraudi et apud reverendissimum dominum Cracoviensem sit nocumento, quantum potest secretius Dominatio Vestra referat, rogetque, ut servitoris sui Fabiani, qui iam tot annis et apud me et iam sine me in servitiis maiestatis eius fidelem et diligentissimum se praestitit, dignam habere velit rationem, atque efficere in urbe, ut, cum iam per postulationem, quae iam facta est, ad ecclesiam Varmiensem translatus fuero, quod canonicatus iste Fabiano et nulli alteri cedat. Est enim ex non vulgaribus nostrae Prussiae nobilibus, experientiae literarumque habet satis, et in aula regia regiisque et reginalibus servitiis crevit. Quod si se casus, ut mortales sumus omnes, offeret, nonn[e] satius esset, quod regia et reginalis maiestas unum suorum hic quam alium incognitum rerumque nostrarum aulicarum expertem haberet, qui in episcopi alicuius locum succederet? Haec si plane et bene confidenter Dominationi Vestrae scripsi, ut ea suo tempore principibus nostris suggerere posset, ea tamen lege amicitiaeque nostrae fiducia, ne mihi apud reverendissimum dominum Cracoviensem, quem ego summo studio accuratissime observo, incommodarent. Rem Dominatio Vestra tenet etc.
Per nuntium meum, qui hunc cubicularium subsequetur, serenissimae reginali maiestati scribam quidem, verum huius negotii mentionem facere non audebo. Igitur quaeso, Dominatio Vestra sic ista moderetur, ne quid ex eo in me odii subnascatur aut suspicionis, et quemadmodum in prudentiam et dexteritatem Dominationis Vestrae confido. Quam diutissime sospitem felicemque esse summopere cupio.
Ex castro meo Lubaviensi, XXV Septembris anno 1537