Reverendissimo in Christo Patri, Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Culmensi, domino et fautori observandissimo

Reverendissime in Christo Pater, domine mi observandissime.

Quod munus consecrationis in hoc episcopatu Vestrae Reverendissimae Paternitati felicissime cedat eamque ad altiorem cito evehat, opto et precor. Fasoldo et Paternitati Vestrae Reverendissimae responsum est et missae litterae, per quem ab illo et a Vestra Reverendissima Paternitate allatae erant, et credo eam accepisse et ius conferendi ecclesiam in Radzyn. De contributione donata Paternitati Vestrae Reverendissimae nullam, puto, deinceps faciet difficultatem dominus Kostka, qui petiit a maiestate regia interpretationem super litteris donationis, quarum vigore petere debuisset Paternitas Vestra Reverendissima contributionem, etiam quae per subditos regios et aliorum dominorum in episcopatu Culmensi consistentes composita esset, rescriptum est de subditis et pro clero Vestrae Reverendissimae Paternitatis in dioecesi Culmensi dumtaxat intelligi debere et in hunc modum mitto et alias litteras, quibus etiam mandatur domino Kostka, ut res demortui sacerdotis in Marienburgo det ad manus Vestrae Reverendissimae Paternitatis, cui etiam mitto et alias litteras regias ad parochum Marienburgensem, quas, si videbitur, offerri illi faciet. Aliud namque consilium in praesens dare non potui, difficilis enim est nobis provincia agendi vel consulendi, ubi agitur de dignitate Sedis Romanae aut sanctissimi domini nostri, qui nos sibi obstrinxit sacramento, cuius seriem credo habere Vestra Reverendissima Paternitas memoria recenti. Videor mihi non omnino stupidus esse, quominus deprehendere possem, quo consilio mihi Vestra Reverendissima Paternitas scribit ea, quae formidanda sint ab eo serpente, quem in sinu fovemus, sed utinam, Reverendissime mi Domine, vel scirem ego, vel possem non istius, sed vel levissimorum quorundam perversis conatibus resistere. Videmur fatis quibusdam duci ad interitum etc. De hoc serpente non potest Vestra Reverendissima Paternitas tantum persuadere, quantum maiora ego suspicer, sed satius duco silentio premere quam sine fructu queri, plus tamen ego fortassis facio, quam crederet aliquis, de quo aliquando coram, nam per litteras non aeque tutum est. Ab episcopis ex Livonia nihil huc significatum est, fortassis nunc tempus haberent commodum, quando Moskus videtur abnuere, ut indutias pacis cum maiestate regia ineat, et vere[o]r, ne Martis alea sit experienda hoc anno.

Nova pauca habentur apud nos. Fertur iam passim in Polonia et Cracoviae non vanis hominum sermonibus serenissimum regem Ferdinandum Romanorum regem dimisisse litteras ad eas civitates regni Ungariae, quae per hoc tempus belli Hungarici partes maiestatis suae sunt secutae, declarans eis maiestas sua concordiam et pacem perpetuam inter se et serenissimum regem Ioannem (iam enim eum regis nomine dignari dicitur) esse confectam, hac tamen condicione, ut pro praesenti tempore totius Regni illius administratio et possessio penes Ioannem regem permaneret gratiasque subinde illis agens maiestas sua, quod per ancipitem Martis fortunam tantisper agitati partes suas non deseruerint, quando se fideles maiestati suae a principio ad finem usque praestiterint, pollicens item eis sua maiestas hoc tantae fidelitatis eorum officium ipsis eorumque liberis apud se optimum locum gratiae esse perpetuo habiturum et retenturum, poenas vero defectionis suae a Ioanne rege, quas forte ob oculos sibi proponerent, iam minime formidarent, sed omnem illarum metum animo suo exuerent. Maiestatem enim suam eos non prius dimissuram esse, nisi unicuique illorum apud serenissimum regem Ioannem veniam ac oblivionem omnium anteactorum gratiamque certissimam con[ci]liaverit, id, quod propediem facere iam destinaverit. Haec, si ita se habent, videt Paternitas Vestra Reverendissima, quorsum illa ampullosa verba de expellendo Turco ex Ungaria, etiam typis excussa, emerserunt et ad quid redacta sit tantorum principum Christianorum auctoritas. Deus bene vertat.

Commendo me in gratiam Vestrae Reverendissimae Paternitatis, cui Christus Iesus tribuat gratiam suam et felicitatem.

Vilnae, inter agmina occupationum et laborum, quibus plus satis obruor, secunda Octobris 1533.

Vestrae Reverendissimae Paternitati obsequens episcopus Premisliensis scripsit