Reverendissime in Christo Pater et Domine, Domine et Amice carissime ac plurimum observande.

Post novissimas meas satis prolixas, quas, utcumque fessus adhuc ex itinere male pinxi, accepi a meo unas et alteras a nuntio Dominationis Vestrae Reverendissimae, qui heri applicuit, ex quibus mentem Dominationis Vestrae Reverendissimae, quemadmodum mihi visum est, plane intellexi. Quod in primis scribit se non parum perplexam moleste ferre interpretationem de indigenis nostris Cracoviae factam, iure quidem id facit Dominatio vestra Reverendissima, nollem tamen, ut hoc ipsum gravius, quam oportet, in animum admitteret, quandoquidem communi ea in re habito consilio, quid responderi expediet et oporteat, Deo intellectum praestantes inveniemus.

In alteris quod scribit Dominatio Vestra Reverendissima consultius fore, ut conventus futurus propter temporis angusti intercapedinem in Marienburgo loco solito relinquatur, minime reluctarer, si Dominatio Vestra Reverendissima certo posset adesse, cuius praesentia tum maximopere respublica nostra opus habitura est. Si vero res, ut nuper in Elbingo, non succederet, nollem ego eam molem, quae nobis incumbit, in Marienburgo solus ferre – solus, inquam, sine Dominatione Vestra Reverendissima, cum multa eaque ardua in rebus nostris publicis se offerent. Neque opinor dominos Polonos ad nos venturos Thoroniam praetergressuros. Quicquid ea in re maiestas regia statuerit, ferendum est.

De litteris a maiestate regia praemittendis, etiam si uno die, priusquam conventus celebretur, nobilitati et civibus reddantur, satisfactum putabo, cum prius sciant tempus futuri conventus et causas a maiestat[ibus] regiis utrisque Cracoviae designatas. Ceterum, ut locus sciatur, necessarium esse arbitror. Ego me velim et a tempore et loco esse liberum, cum in nullum magis quam in me unum , si sine Dominatione Vestra Reverendissima praesum, omne odium et malorum hominum iniqua calumnia conici soleat. Unde et me velim aegritudine quapiam praepediri, ut sine iis turbis quoquomodo, quod vitae reliquum est mihi, transigere liceret, utpote non admodum vitae, cuius me saepe cepit taedium, avido etc.

A domino Ioanne Czimmerman nullas accepi, quae si oblatae tempus, quo adiri debeam, a me postulaverint, non gravate praestabo. In articulis sic me geram, ut Dominatio Vestra Reverendissima consuluit atque voluit.

Poscit a me Dominatio Vestra Reverendissima exemplum responsi nobilitati a maiestate regia dati. Quod ex scripto non fuit prolatum, sed reverendissimus dominus Plocensis ex quibusdam annotatiunculis in margine nostrae consultationis, cuius Dominationi Vestrae Reverendissimae misi copiam, additis verbo dumtaxat a maiestate regia respondit, neque usu in aula regia receptum est, ut istiusmodi responsa scripto firmentur. Quae Dominationi Vestrae Reverendissimae scripsi ita, ut omnes audivimus, sic ea in notitiam Dominationis Vestrae Reverendissimae deduxi. Ea, quae magnificus dominus palatinus Marienburgensis Dominationi Vestrae Reverendissimae misit, ad eum a domino Ioanne a Werden ex nostra omnino mente, ut ad Dominationem Vestram Reverendissimam perferrentur, fuerunt missa.

De concilio nihil est quod boni sperare debeam. Fuit, ut prius scripsi, Cracoviae nuntius quidam pontificis, qui ad minimum tribus mensibus, priusquam certo concilium Mantuae constitui debuit, pollicitus est pontificem id Regni praelatis denuntiaturum. Quod hucusque neque successit, neque quando succedere debeat, sciri potest stantibus his inter caesarem et Gallum bellis, qui in Christianos omnem Turcarum vim , cuius ad praesens non parva pars esse in Hungaria fertur, maxime autem in Germaniam inducere conatur.

Equos Reverendissimae Dominationis Vestrae hinc integros ad Dominationem Vestram Reverendissimam mitto cum summa, qua possum, gratiarum actione, atque utinam istiusmodi profectio numquam mihi deinceps sit necessaria, a qua, quantum possum, cum damno factus cautior, me continebo in posterum. Hoc unum laudis a nostris nobilibus obtinui, quod dicor impensis Gdanensium hanc totam profectionem, in qua supra trium mensium spatium absumpsi et in qua praeter decem equites (erant enim plures) quadraginta equos alui, transegisse. Nihilominus tamen nulli quam Dominationi Vestrae Reverendissimae debeo, cui immensas ago gratias, quod adhuc pacientiam mecum habeat . Si eam pecuniam a fratre meo Dominatio Vestra Reverendissima accepisset, iam illam Fuggaris, quibus ea satisfeci, deberem, neque illos frustrarer, ... licet per duos annos sese subsequentes graves impensas fecerim. Nihilo secius tamen, modo domi manere liceret, nihil mihi in gratia Dei deesset vel deesse posset. Dominus providebit etc.

Sigillum maius datum est feria sexta ante Invocavit reverendissimo domino Plocensi, minus domino Iacob castellano Gostinensi. Copiam litterarum ratione iuramenti, quas dominus palatinus Pomeraniae attulit, his adiunctas mitto. Quod reliquum est, me paterno Dominationis Vestrae Reverendissimae amori ex corde commendo Deumque precor, ut illam quam diutissime sospitet prosperetque in omnibus.

Lubaviae, X Martii MDXXXVII