Magnifice Domine, salutem et commendationem plurimam.

Cum huc appulissem tandem laqueo contrito anima nostra quasi avis erepta est de laqueo venantium laqueus contritus est et nos liberati sumus, quo iam octo annis et quinque mensibus fueram vinctus, et magnificus dominus Rudolphus de Hefelt in domo sua me humanissime tractasset diceretque se ad Magnificentiam Vestram cras iturum, non potui omittere, quin Magnificentiae Vestrae et absolutionem meam ex hoc tam diuturno ergastulo et hanc benevolentiam, qua me bonus iste dominus prosecutus est, declararem. Quam summopere rogo pro iure veteris nostrae amicitiae, quo mihi aliquid Magnificentiam Vestram debere existimo et quo Magnificentiae Vestrae sum vicissim obligatissimus, velit huic bono domino gratias habere, quod Magnificentiae Vestrae veterem amicum adeo in domo sua humaniter tractaverit. Idque mihi non minus erit gratum, quam id, quod gratissimum seque sic erga illum exhibeat, ut cognoscat me (de quo collatus sum) a Magnificentia Vestra amari. Quicquid rursus vel in eo vel in casu magis arduo Magnificentia Vestra a me postulaverit, habitura me est propensissimum. Inter eundum a Crembs amisi canem Anglicum magnum feminam, non procul hinc, rogo agat cum domino Rudolpho, ut illam aliquando et meis impensis habere possim. Sunt mihi eiusdem generis, quos mari ex Antverpia misi, alii canes, cum quibus illa multos alios propagaret. In eo si Magnificentia Vestra aliquid pro me faciet, super alia in me olim collata beneficia me sibi reddet devinctissimum. Christus dominus noster Magnificentiam Vestram quam diutissime sospitet et prosperet in omnibus.

Datae ex villa Czicendorff, 16 Iulii anno Domini MDXXXII.

Magnificentiae Vestrae deditissimus Ioannes Dantiscus, episcopus Culmensis, serenissimi Poloniae regis orator, manu propria.