List #1089
[Ioannes DANTISCUS] do [Cornelis DE SCHEPPER]Löbau (Lubawa), 1534-01-11
Regest polski:
Dantyszek jest zaniepokojony, że nie otrzymał jeszcze listu De Scheppera, o którego wysłaniu (co miało miejsce przed wyjazdem De Scheppera do Hiszpanii) doniósł mu Johan Weze. Widział natomiast kopię listu De Scheppera do Jana Amora Tarnowskiego, toteż obawia się, że list skierowany do niego zaginął.
Dzięki wieściom od Wezego Dantyszek cieszy się z bezpiecznego powrotu De Scheppera z poselstwa i z jego pomyślnej kariery na dworze króla Ferdynanda.
Dantyszek prosi De Scheppera o poręczenie za niego u Welserów w sprawie sprowadzenia córki Ioanniki z Hiszpanii do Antwerpii. Obiecuje pokryć wszelkie koszty.
Dantyszek przekazuje De Schepperowi nowiny znad Bałtyku. Mieszkańcy Lubeki są skłonni do zawarcia pokoju, ponieważ burza zniszczyła niemal doszczętnie flotę belgijską u wybrzeży Norwegii. W negocjacjach pokojowych, które odbędą się wkrótce w Bremie lub w Hamburgu, wezmą udział mieszczanie z Bremy, Hamburga i Lüneburga. Pośredniczyć będą Gdańszczanie, których poselstwo już wyruszyło w drogę. Aby nadać mu wyższą rangę Dantyszek postarał się, by król Zygmunt I posłał także do Hamburga swojego dworzanina z listem. Dantyszek ma nadzieję, że rezultatem zawarcia pokoju będzie swobodna żegluga, a co za tym idzie, lepszy dostęp De Scheppera do gdańskiego piwa i innych produktów.
Dantyszek dobrze się czuje w roli biskupa chełmińskiego. Tęskni za przyjacielem i wyraża gotowość przyjechania do Krakowa, gdyby De Schepper został tam wysłany z poselstwem. Prosi, aby De Schepper powierzał listy zaufanym posłańcom. Przekazuje pozdrowienia przyjaciołom z dworu hiszpańskiego: Francisco de los Cobos, Nicolaus Perrenot de Granvelle, Henry III of Nassau-Breda, lub też tym w Austrii i na Węgrzech, w zależności od tego, gdzie De Schepper otrzyma list.
| odebrano [Prague], [1535-02-05] Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||||||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Magnifice Domine, frater ex animo carissime.
Salutem tibi et omnis felicitatis precor accessum.
Superiori die accepi reverendissimi domini Lundensis litteras XV Novembris Viennae scriptas, quibus mihi significavit te mihi ad longum ante tuum ad Hispaniam exitum manu tua scripsisse, quas hucusque non vidi, quod quam male me habeat, scribi nequit. Vidi tamen tuarum ad illustrissimum dominum comitem Tarnoviensem exemplum et suspico[r] tuas ad me cum illis fuisse missas, sed talia nunc sunt tempora, ut pauci fidi et integri reperiantur neque amplius dedecus est retinere aut etiam aperire alienas litteras. Valeant!
Quod prius scripsi, gratum mihi plurimum est, quod ex tam periculosa legatione redieris, neque minus gratum, quod te serenissimus Romanorum rex, ut dominus Lundensis mihi scripsit, adeo liberaliter tractaverit et munificus in te fuerit, unde me non fallit opinio, quin Deo bene favente cresces et res tuae melius habebunt, quod tibi non secus atque mihi ipsi opto et faveo ex corde. Et utinam mihi tam diu vivere detur, ut te pro tuis virtutibus et meritis talem videam, qualem te amor meus esse velit etc.
Si es in Hispania, plurimum te rogo, cura, ut Isipe sic provideatur, quemadmodum Alberto Kuon Velserorum factori scripsi, et quod Ioannica cum primo vere Antverpiam ad Franciscum Verner mittatur, spondeque pro me, si opus erit, quicquid et pro Isipe hoc anno a Martio incipiendo, et pro Ioannica mittenda exponetur, me illud magna cum gratitudine et, si oportuerit, etiam cum fenore domino Bartolomeo Welser redditurum neque te, ut me nosti, neque illos promissum meum fallet. Ea in re sic intende, ut te fratrem et amicum, qui fuisti, semper esse intelligam.
Nova, quae ex mari nostro ad nos feruntur, sic habent. Lubecenses pertaesi bellum facti sunt ad pacem propensiores et hoc propter classem vestram Belgicam, quae praeter duas naves vi tempestatis sub litoribus Norvegiae naufragium ab his, qui interfuerunt, fecisse fertur. His diebus et hoc mense tractaturi sunt hanc pacem conterranei mei Gdanenses cum Bremensibus, Hamburgen<si>bus et Lunenburgensibus, iudices ad utramque partem et arbitri deputati. Locus tractatuum esse debet vel in Bremensi aut Hamburgensi civitate iamque reor nuntios graves et spectabiles conterraneorum meorum ad eum conventum exivisse et, quo haec compositio apud eos homines maioris esset auctoritatis, effeci, quod serenissimus rex meus cubicularium quendam suum cum litteris etiam illac mitteret, speramusque iam utraque parte fatigata omnino pacem futuram, sicque cum rursus navigatio fiet libera et Hollandi vestri ad nos tuto ire poterint, praestabo commodius, quam nuper a me petivisti, domui tuae Dantiscanam cervisiam et alia etc.
Ego in hoc angulo pauper episcopus, qui tamen cum summo pontifice sortem meam commutare nolim, hic ago non feriatu[s] a curis domesticis neque adversitates a pessimis hominibu[s] mihi desunt, quos Deus ad exercendum patientiam meam contra me excitavit. Deo gratia, quandoquidem Ille fideles suos numquam deserit.
Aliud, quod hinc scribam, non habeo, quam quod te numquam ardentius videre desideravi, quam hoc tempore. Utinam sic se casus offerret, ut Cracoviam ad serenissimum regem meum venires, quamvis hinc sint 80 miliaria et ego de tuo adventu tempestive certior factus essem, non temperarem mihi, quin ad te convolarem. Interea, mi carissime et animo meo perpetuo insite Cornelii(!), optime vale et, cum scribis, certioribus tabellariis litteras tuas ad me committe. In Hispania me magnifico domino commendatori maiori Covos et domino de Granvela, omnibusque aliis dominis, praesertim comiti de Nassau et amicis nostris aulicis, atque etiam contubernalibus commenda, omnibus meo nomine omnia fausta precare. Quod si te istae in Austria et Boemia offendent, scies, quibus me commendare debebis. Iterum quam diutissime vale, vale, vale.
Ex castro {XI} Lubaviensi, XI Ianuarii anno Domini MDXXXIIII.