Reverendissimo in Christo Patri ac Domino, domino Ioanni Curio, providentia Divina Apostolicaeque Sedis gratia praesuli ecclesiae Warmiensis, dignissimo patrono suo semper et cumprimis observandissimo, cum humillima sui commendatione

Reverende atque Christo deditissime Pater.

De bona Dominationis Tuae omniumque tuorum valetudine et felici successu peroppido laetor et cum innumera sim expertus Tuae Celsitudinis beneficia, opere pretium fore duxi hasce in pignus amoris erga te mei destinare litterulas.

Recogitanti siquidem mihi saepiuscule inter multa, quae me sollicitarunt, Pater Amplissime, cur ad Celsitudinem Tuam scribendi ansam arriperem quidve cumprimis ederem, in quibus plurimum Tuae Dominationi me obnoxium agnosco atque una cum meis omnibus, duo potissimum occurrere: principio animi tui sincera ad nos pusillos ordinemque nostrum propensio, qua nos iam olim nusquam de se benemeritos Celsitudo Tua Reverendissima plus, quam dici queat, semper complexa sit. Pro quo tuo isto in nos amore ac benevolentia Dominationi Tuae nomine meo fratrumque omnium gratias ago quam maximas curaboque manibus et pedibus, ut hoc ipsum olim tuae fidei, licet referre haud possim, saltem apud Deum Optimum Maximum pro virili preculis, utcumque exiguis, respondere contendam. Alterum nihilo minus me vehementer impulit, nempe, quod cum nemini mortalium me nosque omnes magis debere perpendam, quam uno tibi, nec in ullo quopiam gratificari Amplitudini Tuae Reverendissimae in praesentia est integrum nec referendae gratiae vel ulla sese offerat occasio, Tua tamen Dominatio humanissime sola aestimatione semel de nobis concepta et mero (quod aiunt) motu citra quodvis aliud meritum, citra cuivispiam etiam preces, nos in pretio habeas semperque commendatissimos.

Nec mirum, cum non de eorum sis numero, qui tamdiu amicos colere solent, quoad eorum vel praesentia, vel bonis frui queant, sanctius, Tua Celsitudo Reverendissima, et colis omnes, et veneraris. Quibus ubi semel Amplitudo Tua se addixit, etiam absentes iugi et perenni cogitatione semper (quemadmodum de nobis frequenter factitatum constat) ante mentis aciem, oretenus denique obversari non desinit. Unde ingenium Tuae Amplitudinis placidum, mores perurbani, consuetudo humanissima, quibus nobis devinctus es, adeo animo meo infixe insident, ut mei ipsius potius, quam Dominationis Tuae Reverendissimae obliviscar. Accedunt praeterea cotidianae humanitatis tuae eximiae exempla, quae in vulgares et quoslibet edere non cessas. Quibus tantam erga cunctos comitatem et benignitatem ostendis, ut mirari satis nequeam, quibus animi corporisque dotibus supra alios mortales Providentia illa Divina Tuam Celsitudinem honoratam esse voluerit.

Quid denique in te virtutis non relucet? Cum quicquid patrimonii quoscumque census ecclesiae possides, eos non in privatos tuos usus, ut plerique omnes faciunt, sed vel in ecclesiae tuae ornamentum, vel in pauperes visceraque Christi, vel in viros et vitae honestate, et bonis disciplinis conspicuos, vel in reipublicae commoditatem dispensare conaris. Sed hoc hactenus, Pater Amplissime.

Et ne assentari videar aut epistulae modum excedam, ad calcem propero. Interim Tuae Reverendissimae Dominationis et illustrissimae gratiae nos omnes nostrumque ordinem commendo, exorando, ut Deus Optimus Maximus ad gloriam suam et Christianae religionis bonum diu Te nobis servare dignetur incolumem.

Felicissime igitur valeat Paternitas Tua Reverendissima omnium benignissima vivatque sospes ... Christo.

Lubenter certe accommodarem me Dominationi Tuae cum omnibus precibus meis, si quo officio et possem, et scirem, et quamvis rarius scribo, nihil tamen segnius amabo.

Iter[um] bene vale, optimarum litterarum antistes nostrique quam diutissime memor sis obsecro. Salute impartiunt plurima Reverendissimam Amplitudinem Tuam: venerandus pater Petrus, pater Georgius imprimis ceterique fratres omnes et singuli una cum genitrice tua, fratribus et sor[o]ribus, quos omnes Omnipotentis gratia misericorditer incolumes conservare ad votum dignetur corpore et spiritu.

Lubovii, ex conventu nostro fratrum minorum regular[ium] Observantiae Sanctae Crucis, anno Christiferae Virginis 1538, ipsis feriis Beatarum Virginum undecim milium.

Parcat Reverendissima Dominatio Tua, quod tam inexcul[to] scripsi calamo et verbosior, quam par erat, fuerim, et quia indoctus et elinguis [fui].

Reverendissimae Tuae Celsitudinis clientulus et sacellanus frater Stephanus Thob[ie] guardianus cum suis indignus ad quaeque vota.