List #2128
Ioannes DANTISCUS do Tiedemann GIESEHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1539-03-29
Regest polski:
Dantyszek pochwala odpowiedź Giesego na list króla [Zygmunta I]. Podziela podejrzenia adresata co do spraw poruszonych w królewskiej cedule. Czuje się bezradny wobec faktu, że los zesłał im [Stanisława Kostkę], którego wpływowi przypisuje również upomnienia królowej [Bony Sforzy]. Pokrzepił go natomiast życzliwy list króla.
Chciałby zrewanżować się Giesemu, wysyłając adresowaną do siebie korespondencję, musi na nią jednak najpierw odpowiedzieć. W ciągu trzech dni wyprawi na dwór posła z listami swoimi i Giesego.
Adresat niepotrzebnie dziękuje za polecenie go podkanclerzemu [Samuelowi Maciejowskiemu]. Dantyszek nie wątpi, że znajdą w nim przyjaciela i patrona.
Dantyszek jest wdzięczny za lekturę swego wiersza [Carmen paraeneticum ad Constantem Alliopagum...], jednak wolałby otrzymać więcej poprawek. Cieszyłby się, gdyby opinia Giesego o [o tym, że niepotrzebne są usprawiedliwienia umieszczone we] wstępnej części (proclesis) utworu była słuszna, zdaje sobie jednak sprawę ze swoich ograniczeń. Wyjaśnia też, że fragmenty, które Giesemu wydają się zbędne, są reakcją na przesłane mu wcześniej utwory. Postanowił wstrzymać się z publikacją poematu, póki z Wittenbergi nie odpisze mu jego adresat i inspirator [Eustachy Knobelsdorf].
Dantyszek dopomina się o bardziej wyczerpującą odpowiedź Giesego na swój ostatni list.
Obiecuje wkrótce odesłać Giesemu akta sejmu krakowskiego.
| odebrano 1539-03-30 Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Pomocnicze podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Tidemanno Die gratia episcopo Culmensi, fratri et amico carissimo et honorando
Reverendissime in Christo Pater et Domine, frater et amice carissime et honorande.
Salutem et fraternam commendationem.
Legi heri, quae Dominatio Vestra Reverendissima ad litteras regias respondit. Quae placent et pro rerum statu commodiora esse nequeunt. Sic etiam invenio rem habere in iis, quae scheda regia continentur, quemadmodum Dominatio Vestra Reverendissima suspicatur, sed quid faciemus, cum eum hominem nescio quae fata dederunt.
Reginalis maiestas non desistit ad fidem servandam et ad honorem dignitatemque regiam non labefactandam me cohortari, quod similiter eo ducit originem. Regiae vero litterae clementissime me consolantur, in quibus totus conquiesco neque movebor amplius.
Misissem vicissim et eas litteras omnes ad me datas, nisi illis foret rescribendum, Dominationi Vestrae Reverendissimae. Cuius ad aulam scriptas cum meis nuntio, quem intra triduum absolvam, dabo.
Quod gratias mihi agit Dominatio Vestra Reverendissima pro commendatione ad reverendum dominum vicecancellarium, minime opus fuit, cum ex debito et officio a natura mihi indito id libens fecerim, velim enim, ut iis, quibus bene volo, omnes vellent optime. Habituri sumus haud dubie in eo viro non contemnendum amicum et, ubi necesse fuerit, patronum benevolum ac cordatum.
Gratum mihi fuit plurimum, quod Dominatio Vestra Reverendissima numeros meos legere non sit dedignata. Longe tamen fuisset gratius, si pro ea, qua pollet, eruditione et iudicio defaecatiores remisisset. Quod vero proclesim in eis amicissime taxat, utinam sic res haberet, quemadmodum Dominatio Vestra Reverendissima existimat. Sum etenim, quid vires et humeri mei valeant, mihi non ignotus. Si quae supervacanea visa sunt, ad ea me responsio carminibus ad me missis necessaria coegit. Neque ut ederentur, statui, nisi prius audiam, quid ex Vitenberga rescribet is iuvenis, ad quem certa lege eos versiculos dedi. Ab eo multis non semel elegiis provocatus, has collegi ineptias.
Nihil video in epistula Dominationis Vestrae Reverendissimae reliquum, cui non responderim. Quod si ad novissimas meas Dominatio Vestra Reverendissima fecisset, gratum fuisset plurimum.
Quam diutissime valere et me commendatum haberi cupio ex animo.
Datae Heilsberg, 29 Martii 1539.
Reverendissimae Dominationis Vestrae frater integerrimus Ioannes episcopus Varmiensis scripsit
Postscript:
Retinui apud me acta conventus Cracoviensis, quae paulopost remittam etc.