Magnifico Domino, Ioanni Dantisco apud sacram caesaream et catholicam maiestatem serenissimorum dominorum Poloniae regum Oratori dignissimo, fautori meo optimo.

Augustae.

Magnifice Domine, fautor mi optime. Salutem et amorem.

Maneo hic adhuc cum summo fastidio et, quid agam, nescio. Scripsi iam toties suae maiestati reginali et adhuc nil respondit. Certus sum, quod non bene respondebit, sed patientia saltem minima. Scripsi Magnificentiae Vestrae bis per cursores, alteras sub dato 20 Iunii, alteras sub dato 26 eiusdem. Ad nullas mihi respondit. Itaque iam ubique derelictus sum, et tamen ego spero in Deo, et ipse me enutr[i]et et non dabit fluctuationi etc.

Ante triduum venit hic per mare dominus Andreas, unus de illis, qui Bari pecuniis serviebant nobis, et rettulit, quod post tot litteras reginae etiam commemoratorias vix ille nequam publicanus proiecit eis illos 300, quos cepistis vos, et nunc habet mandatum a sua maiestate reginali nil pro nobis amplius solvere ab hoc Maio. Et sit gloria Domino Deo ac honor reginae nostrae, quod ita tractamur, ego interea hic fame morior. Spes est in Domino Deo et in fratribus ac amicis, quod me rediment. Iam, nunc alii discant servire herae nostrae nostro periculo.

Est hic a diebus 20 dominus Thomas de Nigro episcopus Scardonensis Dalmata, legatus papae ad concordandum hos reges et ad postulandum serenissimum dominum nostrum, ut sit inter eos arbiter. Quod etiam creditur procedere de voluntate caesaris. Sed quia semel refutarunt consilium regis nostri et arbitramentum, nescio si hoc onus iterum reasumit. Habet idem commissionem et ad principem Moscorum salvo arbitrio regis nostri.

Hodie hic venit nominatio ad oratorem regis Franciae, quod iam filii regis sui sunt traducti in Franciam die 2 huius mensis, et cum Leonora matrimonium consumari deberet 7 eiusdem. Utinam utrumque sit verum. Orator regis Franciae succendit rogos laetitiae testes hodie.

Videat Magnificentia Vestra ex hac particula litterarum, quam illi transmitto, quid illa bestia scribat, Ioannes de Palo, de suo Scipione, et quomodo exequuntur negotia reginae nostrae. Ego bene credo, quod aliquid intellexit ex litteris Magnificentiae Vestrae, quas mihi scripserat Neapolim, et me absente ille eas apperuit et retinuit ac Scipioni dedit, quod utique facere non debuit, quia a me mandatum ad hoc faciendum non habuit. Utcumque maledicatur iam uterque et cum suis officiis. Quando ego sum foris, exspecto tantum a fratribus meis, ut venditis omnibus, quae habeo, redimant me et tamen veniam ad vos quam primum potero. Et tam Magnificentiae Vestrae quam omnibus aliis satisfaciam.

Fratrem meum hic non habeo, sed cum equis Patavii. Et Dluski ibidem adhuc languet ulcerosus. Nondum equitare potest, habet ulcus in pudibundis, quod nondum maturuit, et tamen intra dies octo poterit equitare. Sic promittunt medici.

Domino Ludovico Aliphio ille abbas uxoratus frater iam novissimus nuper mortuus est, et solus ipse unicus remansit heres. Credo eum Barum venturum, sed non statim, quia pestis ibi crudelissima et omnia sunt confusa, alias totum nil valet.

Cupio videre sanam et felicem Vestram Dominationem, et proficiat illi is episcopatus ad multos annos cum salute et gratia Dei maiora miretur. Saluto dominum Bernardum tamquam fratrem meum et cupio ac opto illi omnia meliora uti fratri, qui mihi semper omnia bona portat et ego illi nec possum nec sufficio referre. Utrique me commendo.

Datae Venetiis, 12 Iulii 1530.

Vestrae Magnificentiae semper obsequentissimus Ioannes Levicius