Cum non parva laetitia litterae manu eiusdem scriptae a me lectae sunt, in quibus vidi eandem Vestram Reverendissimam Paternitatem de amicitia erga se mea subdubitare, ac si offensionum, si quae antea intercesserant, hucusque non essem immemor, obtestans, ut reiectis oblitteratisque illis ad priorem erga illam redeam amicitiam etc. Persuasum igitur habeat Vestra Paternitas Reverendissima iamdudum illarum, si quae antea intercesserant, offensionum me omnino esse immemorem deliberatumque est iamdudum apud me potius beneficio inimicitias vincere, quam odii mutui pertinacia pensare, praesertim cum non dubitem Vestram quoque Reverendissimam Paternitatem hoc idem secum facile deliberaturam atque vicem amicitiae mihi reddituram etc. quam et affectus amoris. Necnon crebriora eiusdem ad me scripta ita esse testabantur, opera item mea si eidem esse usui sentiet, facile pro libitu agnoscet etc.

Oratores illustris ducis Prussiae ita per nos excepti et tractati sunt, prout par erat. Si tamen magis tempestive litterae eiusdem mihi datae fuissent, praesetulissem forsan me magis erga illos solito, ut Vestrae Reverendissimae Paternitatis non inanem esse agnovissent interpellationem. Est enim eritque mihi cordi semper votis eiusdem me accommodare praecipue, dum id non ingrata mente eandem a me accepturam bonique consulturam agnoscam etc.

Desuetus lingua Germanica eidem rescribere non potui, id ergo, ut boni consulat, rogo etc.

In aigner handt etc.

Nova, quae nobis huc transmittit multis modis infelix Hungaria, nolui esse Vestrae Reverendissimae Paternitati ignota. Ea si quidem sunt, quae nobis quoque hanc vel illam utinam feliciorem, quam speramus, fortunam pollicentur. Sciat itaque Turcos post Budam armis occupatam nihil reliquum facere, ut Budam ipsam tam commeatu, quam milite maiore, muris praeterea fortioribus muniant et ex firma firmiorem reddant. Hungari porro partium serenissimi Romanorum regis vires imperii ipsiusque serenissimi regis Romanorum (quas magnas affore fama pollicetur) iam fere accincti ad bellum exspectant et ut iunctis viribus regnum unaque regni caput Budam a tyrannide Turcarum vindicare possint, iuvante domino Deo avidissime cupiunt. Orandum est certe, ut Deus Optimus Maximus antea parum feliciter gesta corrigat nosque in spem erigat meliorem, ne tam violentus hostis ad maiora etiam facinora aspiret et quicquid libuerit, sibi licere impune iam tandem animos sumat. Transilvaniae regni omnes ordines serenissimae reginae Hungariae, serenissimi nostri regis filiae, partes secuti, iam fidem quoque eius maiestati ac ex ea filio regio dederunt. Quae res efficit, quod in tanto illic omnium rerum tumultu in neutram partem inclinant, sed propemodum conivent ad omnia solam exspectando occasionem, ad quem sese applicent potissimum parietem. Monachus vero ille thesaurarius episcopus Varadiensis, penes quem tempore olim regis Ioannis propemodum summa rerum fuerat, etiam nunc omnium ordinum consensu Transilvaniae administrator dictus praefectusque est. Quod tamen reginam Hungariae attinet, mallet huc, ut intellexi, redire, quam illic in tam varia bellorum civilium et exterorum fortuna et suorum perfidiae et Turcicis infidis praesidiis exposita manere. Quantumcumque eius maiestati tam Hungari fidem dant commeatumque suppeditant, quam Turci patrocinia promittant. Is tame[n] forsan annus declarabit, quid deinceps nobis sperandum erit et quo fortuna orbis propemodum totius inclina[bit] hidden by binding. Timendum ideo esset, ne iratum Dominum Deum amplius exasperemus et ad iustam vindictam iustum iudicem provocemus.