Reverendissime in Christo Pater et Domine, domine mi colendissime.

Salutem quam diutissime duraturam valetudinemque adamante firmiorem et prosperrimam in hoc oneroso et gravi munere suscepto, omniaque fausta cum omnis felicitatis augmento in gratia misericordissimi Dei Dominationi Vestrae Reverendissimae, quantum totis eniti viribus possum, precor ex animo, Reipublicaeque Regni et nostrae virisque bonis omnibus plurimum congratulor, quod eum nobis Dei clementia ducem et rerum nostrarum rectorem dederit. Cuius prudentia et in omnes aequitate omnia recto ordine dirigentur et succedent. Congratulor item et Dominationi Vestrae Reverendissimae, sed revera in eo metu, quem, ut aliquoties scripsi et dixi, de Dominatione Vestra Reverendissima concepi, ne nimia illa de Regno et nobis omnibus sollicitudo et labor Dominationem Vestram Reverendissimam, si sibi non caverit et pepercerit, citius, quam meta se extendit, conficiat. Hoc igitur in primis sincero animo Dominationem Vestram Reverendissimam commonendam duxi, ut diligentiorem accuratioremque, quam hactenus, salutis et valetudinis suae conservandae rationem habeat. Hocque onus, quod profecto non leve humeris suis imposuit, in dies impartiendo iis, qui simul ferant, reddat levius mihique et bonis viris omnibus in prospera valetudine vivat quam diutissime.

Rediens huc sospes ad nostram Prussiam conveni inter eundum magnificum dominum palatinum Culmensem, cum quo multa contuli de negotiis Cracoviae transactis. Is mihi recensuit, quam gloriose quidam nuntiorum nobilitatis nostrae coram omnibus iactassent se omnia apud maiestatem regiam, quae petivissent, obtinuisse, maxime de ecclesiis earundemque canonicis et episcopis, et quod maiestas regia concessas coadiutorias penitus rescidisset in nihilumque redegisset, quodque cum magna gratia eos a se magnis muneribus ditatos dimisisset, et quod mihi dumtaxat ad importunam meam mendicitatem 50 florenos dari iussisset, venturos dominos ex Regno ad proximum hic conventum omnia, quae a maiestate regia impetrassent, confirmaturos. Praeterea multa alia a quibusdam istis nuntiis audita esse, quae et consulto praetereo et adscribere pudet. Tantum abest, ut sint ex responso eis ex mandato maiestatis regiae per Dominationem Vestram Reverendissimam dato facti vel mitiores, vel modestiores. Esset itaque et ex re nostra, et illis expediret, quo insanam hanc insolentiam eluerent, ut dominis venturis iniungeretur, quod in publico omniumque praesentia mentem maiestatis regiae super articulis per nuntios oblatis declararent auctoresque istarum rerum publicaeque tranquillitatis turbatores inquirerent et a simili audacia ceteros deterrerent. Quemadmodum ex consilio hic aliorum dominorum serenissimae maiestati regiae scripsi. Quod vero nuntii isti putant mihi magnae esse ignominiae, quia maiestas regia adeo parum mihi dari commisisset (plus tum mihi datum est, erant enim 60 floreni), nihil me movet, adeo gratum est mihi hoc parum, atque si in decuplo esset, magis ac maius. Ad huiusque doni memoriam ex iis 60 florenis grossorum argenteorum poculum argenteum conflari mihi curabo, pro salute serenissimae maiestatis regiae ex eo Deo bene favente bibiturus ac oraturus.

Dixerat mihi novissime Dominatio Vestra  Reverendissima Cracoviae se ad ecclesiam suam iis festis diebus concessuram. Quod si erit, rogo, velit me certiorem reddere, quo tempore illic adventum Dominationis Vestrae Reverendissimae sperare debeam, essetque mihi et hic omnibus nostris gratissimum, si Dominatio Vestra  Reverendissima in numero dominorum, qui ad nos mitti debent, haberetur: non possemus non optime de rebus nostris sperare. Idipsum si fieri potest, quantum possum oro impensius, ut praestet et mihi cum hoc meo nuntio dominos eos, qui sunt venturi, ex nomine describat. De rebus novis nihil est apud nos, quam Holsaciae ducem Daniae Regnum non sine adminiculo serenissimae maiestatis regiae possidere pacatum, verum episcopis male affici, quorum coepit aliquos in duraque servat custodia . Faceret maiestas regia rem Christiano principe dignam, si pro illis scriberet, neque minus esset pium, si tribus exulibus episcopis Gdani in non parva inopia commorantibus, quidpiam, quo vivere possent, subministraretur. A[d] me quidem confugiunt, sed a sicco pumice aquam postulant. Vos praelatos in Regno, quibus in abundantia Deus dedit omnia, coepiscopis oporteret misereri. Mendicus pro mendicis orat. Ego quidem relictis Cracoviae nuper supra mille florenis adeo sum extenuatus, quod vix pellis, carnibus consumptis, restat. Alia ad praesens scientia Dominationi<s> Vestrae Reverendissimae digna non occurrunt, quam, quod me solite benevolentiae et favori Dominationis Vestrae Reverendissimae quantum possum accuratius commendo, plurimumque rogo, ut valetudinis suae dignam rationem habeat. In qua eandem Dominationem Vestram Reverendissimam prosperrime ac diutissime conservet Christus.

Ex Lubavia, XVI Martii anno Domini MDXXXVII