List #2508
Jan LEWICKI do Ioannes DANTISCUSCzerwińsk, 1541-11-05
Regest polski:
Jan Lewicki z radością udzielił gościny powracającemu z długiej podróży siostrzeńcowi (nepos) Dantyszka. Zawitał on do niego, gdyż odmówiono mu noclegu w Czerwińsku z powodu restrykcji związanych z zarazą. Chwali nadzwyczajne zdolności, roztropność, umiarkowanie i ogładę młodzieńca.
Lewicki współczuje Dantyszkowi, że ponownie popadł w niełaskę u króla i królowej. Dziwi się, że mimo tak wielkich zasług Dantyszka dają oni wiarę oszczerstwom zawistników.
Zapewnia go o swojej niezmiennej miłości i czci.
Dziwi się, że brat Dantyszka Bernard nie odwiedził go jeszcze, mimo składanych od dwóch lat obietnic. Chętnie by go sam odwiedził, ale nie wie, czy będzie mu miły. Prosi Dantyszka o przypomnienie Bernardowi, że obiecał mu pomóc w nabyciu dużego ogiera rozpłodowego o specyficznych cechach i umaszczeniu.
Ponieważ jest urodzaj, Lewicki chętnie wyśle duży wóz płodów rolnych, jeśli Dantyszek zasygnalizuje jakieś potrzeby. Chętnie spełni też wszelkie inne jego życzenia.
odebrano Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1541-11-16 Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
|
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri, Domino, domino
Reverendissime in Christo Pater, Domine, domine fautor mi observandissime.
Mei significationem et illi utramque salutem et illam celsam benedictionem.
Puto mihi feliciter cessisse, quod is nepos Paternitatis Tuae casu ad me declinaverit, quem dum hoc
Audio non libenter, sed cum animi amaritudine, serenissimos principes nostros,
Certum est, quod recto et puro viro nulla durior iniuria ipsa calumnia vel contumelia, praesertim apud illos, de quibus quam optime sit meritus. Qualem neque passus est indefensus
Reliquum est, ut me suum amet Levicium, sciens me illam non amari solum, sed et diligi plurimum, observari et venerari, totumque illi meis orationibus propitiari, quidquid foret optimum tam in via, quam in illa caelesti patria, quam iam vetuli ambimus.
Nescio quid immutavit animum domini
Agrestibus omnibus abundamus, oleribus, radicibus et fungis ac cepis, quorum copiam ubique audimus, si ista istic non forent, mandarem currum grandem et gravidum Vestrae Paternitati Reverendissimae, vel si quid aliud foret, quod Suae Dignitati mea paupertas praestare posset, iubeat et exigat confidenter, non amittet perpetuo mens mea suae bonitatis imaginem, cf. Verg. Ecl. 1.63 quam nostro illius labatur pectore vultus ⌊non labetur de pectore vultuscf. Verg. Ecl. 1.63 quam nostro illius labatur pectore vultus ⌋.
. Valeat feliciter.
E
Vestrae Paternitatis Reverendissimae humilis et devotus capellanus