List #2052
Stanisław BOROWSKI do Ioannes DANTISCUSCracow (Kraków), 1539-01-13
odebrano [1539]-01-26 Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
|
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri superinscribed⌈in Christo Patriin Christo Patri superinscribed⌉ Domino et domino
Nauczliwszy Panie Moj Milościwy.
Zaleciwszy służby moje naniższe w laskę V(azej) M(iłości), pana mego miłościwe(g)o.
Przy tem, Panie Moj Miłościwy, tak jako mi Wasza Pańska Miłość raczył rozkazać, abym ja w każdej mej potrzebie do W(aszej) Pańskiej M(i)łości się zawżdy uciekał, gdziem to, Miłościwy Panie, miał na dobrej pamięci i mam W(aszę) Pańską M(iłość) za osobliwego swe(g)o patrona i obrońcę w moich wszyćkich cnotliwych rzeczach, co ja W(aszej) P(ańskiej) M(iłosci) za chudobą swą wiecznie oms. t reg. d⌈tms. t reg. d⌉sługować chcę. Przez ten czas, M(i)ło(ściw)y P(anie), nie miałem żadnej tak pilnej potrzeby, w ktorej bych był miał do W(aszej) P(ańskiej) M(iłości) się uciekać. Teraz, M(i)ło(ści)wy P(anie), z namowy towarzyskiej, ktorzy mie o to ządali, abych sobie przez ktorego swe(g)o osobliwe(g)o dobrodzieja u pana swego miesce dworzańskie zjednać mogł. Ja, moj M(i)ło(ści)wy P(anie), nie wiedząc, przez kogo bym to mogł łacwej odzierżeć, jedno przez W(aszej) P(ańskiej) Miłości przyczynę, za coż W(aszę) P(ańską) M(iłość) proszę pokornie, aby W(asza) P(ańska) M(iłość) raczył mnie tej łaski swej użyczyć {raczil} i czci na dworze pana me(g)o, by mi W(asza) P(ańska) M(iłość) to miesce wyprawić raczył. Gdzieżem ja, M(iłościwy) P(anie), przede wszem dworem i przed inszemi zacnemi pany wysławiał dobrodziejstwa W(aszej) P(ańskiej) M(iłości), gdzie tego miesce było. Ktoryche(m) nigdy W(aszej) P(ańskiej) M(iłości) nie zasłużył, a wszakoż, M(iłościwy) P(anie), o to się pilnie starać będę, iż ty wielkie dobrodziejstwa W(aszej) P(ańskiej) M(iłości) zasługować będę.
A z tem się łasce W(aszej) P(ańskiej) M(iłości), pana me(g)o miłościwego, poruczam a prosze, aby mię, W(aszej) P(ańskiej) M(iłości) służebnika swego, s niej opuścić nie raczył. O czem ja ma(m) zupełne ufanie.
Dat(um) or Dat(ae)⌈Dat(um)Dat(um) or Dat(ae)⌉
Eiusdem Reverendissimae Paternitatis cliens deditissimus