Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Iohanni Dei gratia episcopo Warmiensi, domino et patri meo clementissimo

Reverendissime in Christo Pater ac Domine, domine clementissime.

Post sedulam obsequiorum meorum commendationem.

Imprudenter valde egi, quod paucis exactis diebus Dominationi Vestrae Reverendissimae scribens de mea aegritudine, non addiderim morbi condicionem. Poterat Dominatio Vestra Reverendissima suspicari aut pestem, aut quid aliud, sed erat id malum, quod medici sputum sanguinis vocant. Id me propemodum exsanguem reddiderat, ut si diutius durasset, metudendum fuerat, ne cum reliquo adhuc sanguine animam pariter effunderetur. Sed misericordia Domini et domini Nicolai medici opera in tempore sistebat profluvium, ne exsiccatio immoderata fieret mortalis.

Obturato autem meatu aliud malum, quo nunc adhuc laboro, me occupavit, catarrhus videlicet cum periculosis fluxibus, et si quid praeterea circum praecordia latet, quod me imbecillo corpore esse facit ac dubia valetudine. Recrearunt autem me plurimum humanissimae litterae Dominationis Vestrae Reverendissimae piarum consolationum et paternae benevolentiae plenae exhibentes liberaliter, si quid usui meo esse possit, se libenter donaturum. Et ne eam Domini benedictionem contemnere videar, mittam cras hinc currum rogaboque Dominationem Vestram Reverendissimam, ut mihi de alba cervisia domestica ac tenui recentique medone nonnihil, denique et pauxillum vini dulcis, si est ad manum, <mitteret> ad refocillandum cor, mittamque vascula. Hactenus tres prope hebdomadas aquam coctam bibo non sustinente fortiorem potum imbecillo capite.

De causa domini praepositi Gutstadensis quid respondeam, nescio. Ita est, quemadmodum Dominationi Vestrae Reverendissimae Gutastati dixeram. Dominus cantor constanter affirmaverat ius canonicatus et praebendae illius in manibus suis esse nec metuendum esse domino Paulo ex se quippiam contra eum se nihil attemptaturum, immo mea causa cooperaturum apud Martinum Lupi in Urbe, ut contentus redderetur et dominus Paulus in possessione quietus permaneret, quod C ducatis confici arbitrabatur.

Ego nudius tertius perceptis pecuniis rem iam prorsus absolvendam putaveram et ecce insperato totam inversam et ius Martini Lupi in manibus Alexandri exsistere intelligo, non cantoris, quod vix satis demirari queo atque tam lubricas hominum voluntates non possum non exsecrari. Video autem rem eo prolapsam, ut nisi Reverendissima Dominatio Vestra dominum Paulum, quem semel in suam protectionem suscepit, constanter tuebitur, de fortunis eius actum esse et manus porrigendas adversario. Dominum item Alexandrum contra voluntatem Dominationis Vestrae Reverendissimae aliquid moliturum non credo. Si vero Dominationi Vestrae Reverendissimae dominum Paulum manu tenere non sit integrum, diligenter oro saltem id cooperari dignetur, ut in eventum cessionis honesta aliqua pensio bono illi viro reservetur, utpote XX ducati aut prope. Oblati sunt antea per dominum Alexandrum marcae Pruthenicales XXX sed quid tantillum in tanto beneficio? Utcumque tamen causam transigere Reverendissima Dominatio Vestra dignabitur, obsequibilem se praestabit dominus Paulus, quod ut faciat, hortatus sum. Sed hic prudenter adhibendae sunt cautelae, ut res legitime conficiatur, ne bonus ille vir technis illorum hominum circumveniatur, quibus licet quicquid utilitatem affert. Proinde probarem, quod Dominatio Vestra Reverendissima transigendi hoc negotium munus reverendissimo domino Culmensi rerum Romanarum gnaro, qui causam sollicitante domino Alexandro iam auspicatus est, delegaret, ut etiam absolveret idque etiam partibus significaretur. Puto enim, si non ob aliud, causa tamen Reverendissimae Dominationis Vestrae non gravate facturum, verum conduceret fortassis, quod prius inter dominum Alexandrum et me hic concordia temptaretur, sed ipse omnia me studio quodam celat. Mihi vero non licet ultro fortunas principalis mei illi prodigere non postulanti. Si non esset grave Reverendissimae Dominationi Vestrae utrique nostrum paucis scribere et ad concordiam nos hortari, occasionem nanciscemur rem inter nos tractandi. Ea tamen omnia et si quid est aliud arbitrio et prudentiae Dominationis Vestrae Reverendissimae, cui me devotissime commendo cuique integram valetudinem et omnia fausta precor, relinquenda censui.

Ex Frawenburg, die Omnium Sanctorum anno 1538.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae deditissimus Felix Reich