Reverendissimo in Christo Patri et Domino, domino Ioanni Dei gratia episcopo Varmiensi, domino colendissimo

Reverendissime in Christo Pater et Domine, domine colendissime.

Officiosissimam servitutis meae commendationem.

Quae nunc sint occupationes, coniectura {potest} assequi potest Reverendissima Dominatio Vestra etiam tacente me. Quo faciliorem illam fore confido in venia brevitati meae concedenda.

Schedam legit reverendissimus dominus, quam remitto. Magister Iacobus non exspectatis litteris, Sandomiria ut de diversorio suis provideret, huc fuerat profectus. A me petiit, ut mitterem ei huc per certum hominem, cuius potestas cum non daretur, tuli ipse et reddidi. Hinc itaque primum eas Gedanum misit. Quas ita scriptas puto, ut satisfecerint Reverendissimae Dominationi Vestrae.

Quod respirasse scripsi Monachum, id ita intellexi, quod minus iam metuat, posteaquam Turcae discesserunt, et spem ostendit rei bene gerendae, quae utinam nos non fallat.

De consilio dato in rebus Danicis providebitur, ut ne quis, unde sit profectum, cognoscat.

De legatis Gedanum mittendis cotidie insto atque urgeo. Decretum est mittere, sed nihildum certi scio, quando. Dominus castellanus Gedanensis cum citatis venit, quamquam eum nondum vidi, cum iam hic sit triduum. Conturbatum esse oportet, quod post festum venerit, facta iam dignitatum distributione. Nondum legationem exposuit; qua simul ut functus fuerit, missum iri puto.

Citati heri venerunt, quos et ipsos nondum vidi. Litterarum exemplum, quod misit Reverendissima Dominatio Vestra, magno erit usui. Memini in instructione, quae primum erat missa, fuisse legatis mandatum, ut explorarent diligenter, quo auctore factum sit, ut Romanum nomen expungeretur. Id postea Reverendissima Dominatio Vestra mutandum censuit, unde factum est, ut in altera instructione ad praescriptum Vestrae Reverendissimae Dominationis confecta ommitteretur, sed interpretatio tantum fieret Christianae ecclesiae. Quid porro faciendum sit, nescio: restituendu[m]ne, quod erat cancellatum per Vestram Reverendissimam Dominationem, an ita relinquendum, ut scriptum est in ista posteriore instructione? Crimen hoc revera magnum est et ad perduellionis crimen proxime accede<n>s. Quod si itaque, ut prius velle videbatur Reverendissima Dominatio Vestra, clementer agend[um] est, hoc crimine accusandi non erunt. Quam[vis] et quae postea enumerat illis obicienda, si per officii instigatorem obiecta fuerint, vitae periculum vix evadent, aut saltem infamiam aliquam. Serio enim res agetu[r], si per instigatorem agetur, neque erit ia[m] clementiae locus. Vellem propius adesset Reverendissima Dominatio Vestra, ut in iis, quae dubitamus, consilio illius uti possemus. Si clementer agi cum illis debet, satius fuerit, ut non intrent in iudicium cum serenissima maiestate regia, quae citra suam indignitatem absolvere illos non posset, nisi forte iureiurando se purgare velint, quod recte Reverendissima Dominatio Vestra eos non facturos suspicatur.

Ius, quod habui ante quadriennium, Reverendissimae Dominationis Vestrae nepoti cessi. In quo cum nominatus essem ad dignitatem et canonicatum sive praebendam, quoniam cantoriam eo iure accepi, si quid mihi iuris ad canonicatum competeret, eo cessi. Potest itaque Reverendissima Dominatio Vestra interpretationem petere eiusmodi, quod per i[d], quod cantoriam eo iure accepi, nihil maiestas regia derogatum velit iuri, quod mihi ad canonicatum nihilominus competebat. Cuius haec mens fuerit, ut ego vigore nominationis istius utrumque, hoc est et dignitatem, et canonicatum, consequerer. Hanc interpretationem si obtinuerit, quandoquidem nulla est illa prior nominatio, futurus est nepos Reverendissimae Dominationis Vestrae inter nominatos primus.

Venerunt huc, qui restitutionem in integrum conantur impedire. Acta protulerunt, ex quibus nihil iuris competere pupillo docent, quae tamen ego nondum legi. Libenter quoad potero pupilli causam tuebor, deque eo, quod factum erit, faciam postea Reverendissimam Dominationem Vestram certiorem.

Cum haec scriberem, venerunt ad me citati, quibus aditum paravi ad reverendissimum dominum. Schedam remitto, quae in pera nonnihil est attrita, neque enim alium locum habui, ubi illam asservarem. Quod tardius expeditur nuntius Reverendissimae Dominationis Vestrae, faciunt undae istae comitiorum. Abest enim cancellarius, ex quo fit, ut omnes huc confluant. Experto scribo, quare verbis pluribus opus non est.

Deum precor, ut Reverendissimam Dominationem Vestram diu servet incolumem. Cuius me gratiae commendo.

Piiotrckovia, tredecimo Calendas Februarii 1544.

Eiusdem Reverendissimae Dominationis Vestrae servitor deditissimus Stanislaus Hosius cantor et canonicus Varmiensis