Reverendissimo in Christo patri et domino, domino Ioanni Dantisco, episcopo Culmensi et serenissimi regis Poloniae [oratori, patro]no suo hon[orando]

In curia caesaris

Reverendissime domine, domine meus colende.

Quod tarde congratuler novis honorum accessionibus et incrementis Paternitatis Vestrae Reverendissimae, non est, quod argui debeam, quandoquidem sera gratulatio reprehendi non solet. Sit igitur felix faustusque cum imprecatione maioris felicitatis iste episcopatus, qui pinguioris et dignioris praecursor esse possit.

Dominus Alexander de Pesentis Veronensis, contubernalis meus et mihi carissimus, Paternitatis Vestrae Reverendissimae vero observantissimus et qui omni praeconio eius laudes ubique decantat, cupit eius intercessione obtinere apud caesaream maiestatem privilegia nobilitatis in eius personam, quam etsi ratione virtutum suarum copiosam habeat, ratione tamen quorundam statutorum regni, quae prohibent ad certas dignitates ascensum, optat, ut hoc obtinere possit. Pro cuius honesta petitione etiam ego pariter cum illo rogo Paternitatem Vestram Reverendissimam. Cui pro hoc officio et humanitate referre pro virili mea semper curabo et me eius gratiae plurimum commendo.

Data Cracoviae, octava Septembris M D XXX.

Eiusdem Paternitatis Vestrae Reverendissimae observantissimus servitor Ioannes Andreas de Valentinis Sandomiriensis et Trocensis praepositus

Reverendissime Domine, domine mi plurimum observande etc.

Quantum semper Paternitatis Vestrae Reverendissimae nomen coluerim et de ea, ubi necessitas expostulavit, bene praedicaverim, in reditu suo ad nos felici ex amicis intelligere poterit, ego autem silentio praetereo. Fuit et nunc non parvus rumor de Montis Serici negotio, cuius cognitionem delegavit caesar ad consilium collaterale. Persuasa tamen maiestas reginalis meis argumentis novit hanc cognitionem suscipiendam fore grato animo, velut postremis litteris suis suscipit.

Non male habeat Paternitas Vestra Reverendissima, quod eius maiestas reginalis non admisit dominum Fabianum ad episcopatum suum eiusque proventus reformandos componendosque, nam hisce diebus habet negotium cum quodam Haller in Prussia et in Rogosno, ad quae ambo idem Fabianus necessarius est nec obire causa angustiae temporis utrumque munus poterat.

De privilegio domini Alexandri, contubernalis mei, quod ut impetret, Paternitas Vestra Reverendissima operam suam pollicetur, ago maximas gratias hocque beneficium in me collatum cognoscam. Ipse mittet insignia suae domus, quibus superaddi ex caesareo munere aliquid poterit. Spero in reditu regio ex Piotrcovia eius maiestatem revocaturam Paternitatem Vestram Reverendissimam a tam longa legatione, quandoquidem maiestas reginalis affirmet et ego certo sciam regiam maiestatem nu[nc] istic eam fovere potius, ut orator adsit suus his caesareis gestis, quam ut reginalis maiestatis res procuret. Quare bene sp[eret] Paternitas Vestra Reverendissima nec eam turbet, quod reginalis maiestas innuat v[elle] percontari eam, donec traducatur disquisitio Montis Serici a c[on]silio Neapolitano ad caesarem. Nam moderabitur hanc suam del[i]berationem, super hoc autem si modo respondebitur, modes[tius] scribat.

Ego me Paternitati Vestrae Reverendissimae plurimum commendo. Cu[i] ago gratias de his in comitiis imperialibus gestis mihi tr[ans]missis.

Datae Cracoviae, die VI Ianuarii MDXXXI.

Eiusdem Paternitatis Vestrae Reverendissimae servitor Ioannes Andreas de Valentini[s] Sandomiriensis Trocensisque praepositus