Magnifico Domino Nicolao de Schidlowiecz Castellano Sandomiriensi etc. Regni Poloniae Thesaurario, Domino meo gratiosissimo.

Magnifice et gratiose Domine, humilem servitiorum meorum commendationem.

In discessu meo nescio quem gravem animum Magnificentia Vestra contra me conceperat ob importunam fortassis expeditionis meae sollicitationem. Dolui profecto vehementer hoc accidisse petiique subito veniam et domino Nibschicz postquam Cracoviam exiveram, iniunxi, cum mihi sit in aula maiestatis regiae singularissimus amicus et Magnificentia Vestra eum libenter sua gratia prosequitur, ut me illi modis quibus posset commodioribus reconciliaret. Quod quamvis factum non dubitem, cum Magnificentia Vestra sit praeter alias virtutes, quibus praedita est, humanissima mente apud omnes, nobilis tamen et in praesentia per tam longam inter nos intercapedinem, si umquam deliqui, quaeso fasso ignoscat, nihil enim gratia et favore Magnificentiae Vestrae mihi potest esse iucundius et in illo me velim oblectare semper. Non potui igitur mihi temperare, licet tam procul absim, quin saltem hunc meum affectum per tantam distantiam, quae inter nos est, Magnificentiae Vestrae significarem et is mihi ad illam scribendi praebuit materiam.

De negotiis mihi commissis, quo sint in cardine et quae hic aguntur, abunde, ut reor, Magnificentia Vestra ex meis ad maiestatem regiam intelliget, hoc tamen addendum censui. Magnificentia Vestra me favente<m> partibus caesaris semper cognovit; hinc fuit, quod nulla inter me et dominum Antonium Rinconem erat consuetudo, cum aut<em> nunc video mutari auram, et ego vela contraham. Placuit mihi mirum in modum christianissimus rex Galliae, cum propter illius personae praestantiam et humanissimos mores, tum etiam, quod illum res serenissimi domini mei summopere cord<i> habere agnovi, et si secus evenerit quam speramus, et ego capiti meo cristas imponam. Alia non restant.

Commendo me Magnificentiae Vestrae et dedo totum quaesoque gratia sua, qua olim consuevit, me prosequatur, et ubi per occasionem poterit, rebus meis apud maiestatem regiam faveat.

Ex Valleoleti XII Novembris 1524.

Magnificentiae Vestrae deditissimus Ioannes Dantiscus.

Magnifico Domino Ioanni Dantisco, consiliario regio et apud caesaream maiestatem oratori, amico carissimo

Mi carissime Domine Orator.

Accepi litteras Tuae Dominationis, quibus me visere voluit et quae me plurimum delectarunt, ob eam mei optimam reminiscentiam, quam magnifacio. Et quia aliis dominis difusius in agibilibus curiae sacrae caesarea maiestatis scripsit quam mihi, Tuam Dominationem prolixis litteris occupare nolui, praeterquam in rem eius desiderii, ut illi me deesse non intelligat, respondere non sum gravatus libentissime.

Sciat itaque Dominatio Tua, quod ego apud sacram regiam maiestatem, principem nostrum communem serenissimum, egi pro emerito et digno stipendio Tuae Dominationis. Quod persolutum in manibus sui germani fratris sciat, ex quo et plura alia coram examussim intelliget. Tum velim in serenissimis principibus nostris Tuam Dominationem nulla teneat dubitatio. Etenim iure optimo habere debent benignam rationem eius magnae importantiae meritorum, prout et habebunt, Dominatio Tua certo certius sibi persuadeat. Quod vero attinet ipsum me, bonae frugi et ornamento inter alios amicos nulli secundum, Tua Dominatio, modo reducem incolumem iam tandem videamus, futurum in vota sua semper exsperietur. Praeterea sicuti scribit de domino Levicio, quem et mihi commendat vicissim, rogo illi me etiam commendare velit.

Cui et vitam diuturnam, et omnem felicitatem ad vota sinceriter precor Deum. Tuam Dominationem be[ne] diuque et felicissime valere cupio meque eius a[mo]ri commendo ex animo.

Cracoviae, 26 Aprilis anno MDXXX.

Nicolaus de Schidlowiecz castellanus Sandomiriensis etc. Regni Poloniae thesaurarius supremus, Radomiensis, Grodecensis, Zatoriensis, Oswyecimiensis, Crepicensis ac Olstinensis, Vester bonus amicus manu propria

Reverendissimo domino, domino Ioanni, episcopo Culmensi et apud caesaream et catholicam maiestatem serenissimi regis Poloniae oratori, amico carissimo et honorando

Reverendissime domine, domine et amice carissime ac honorandissime. Plurimam salutem et faustos ad vota successus.

Lentius equidem commeant inter nos litterae, amoris et benevolentiae nuntiae, sed est in causa, quod Dominatio Vestra Reverendissima numquam prior voluit rumpere silentium, tum quod ad multos hic regni proceres scribens, me veluti oculis coniventibus praeterierit. At ego pro meo in illam amore et observantia, nam eam feci semper plurimi, volui Dominationem Vestram Reverendissimam in scribendi officio antevertere, simul ac gratulari et vere et ex animo gratulari illam in tam insignem ac grandem episcopatus dignitatem evectam esse, sed non immerito ob eius morum candorem, prudentiam, eruditionem, rerum insignem usum, quo longe reliquis praestat, ut non minus certe episcopatum ornare, quam ornari ab illo conspicitur. Praestet Deus, ut tanto munere illi diutissime perfungi liceat.

In novis apud nos ea ferme sunt: inter serenissimos Bohemiae et Hungariae reges indutiae annuae conflatae sunt, atque interim agetur utrimque medio principis nostri, ut tandem pax firma et integra inter eos sub extremam manum cadere possit. Sacra maiestas domini nostri ad arcendam vim Moldavi illius perfidi satis iustas militum copias in Podoliae fines misit. Dominum Oczieski, familiarem illustris domini fratris mei, domini Cracoviensis castellani, proximis diebus huc legatum ex Thurcia rediisse atque imperatoris Thurcarum in principem nostrum plenos amicitiae affectus renuntiasse, tantasque et tot hominum copias suae maiestati auxilio adversus illam Moldavicam peste[m], quantas usus necessarius desideraverit, legaturum esse, si ab incepto desitum nollet. Sed scio de his atque illis rebus ab aliis sat esse eidem perscriptum. Modo reliquum est, ut rogemus Deum Maximum Optimum, ut eam temporum tranquillitatem et pacem, quae nunc apud nos est, quam diutissime retineamus. Nam vix umquam minus fuit nobis cum belli furiis, atque sub hoc tempus.

Rogo magnopere Dominationem Vestram Reverendissimam, dignetur huius nobilis adulescentis, filii domini Myskowski Laurentii, castellani Biecensis, favorabilem habere rationem, nam dominus Myskowski frater meus est, illique mei contemplatione ubique consilio et auxilio praesto esse, pro quo officio parem gratiam Dominationi Vestrae Reverendissimae ubique referre minime gravabor. Cui me quam possum maxime commendo, atque illam ut Deus diu florentem et incolumem tueatur, precor.

Datum Cracoviae, 26 mensis Iulii M-o D-o XXXI-o.

Nicolaus a Schydlowiecz, castellanus Sandomiriensis ac regni Poloniae thezaurarius, tum Oswiancimiensis et Zathoriensis ducatuum, Radomiensis, Olstinensis, Krze[pice]nsis et Grodecensis etc. capitaneus Vestrae Reverendissimae Dominationis totus quicquid est, manu sua