1500 1501 1502 1503 1504 1505 1506 1507 1508 1509 1510 1511 1512 1513 1514 1515 1516 1517 1518 1519 1520 1521 1522 1523 1524 1525 1526 1527 1528 1529 1530 1531 1532 1533 1534 1535 1536 1537 1538 1539 1540 1541 1542 1543 1544 1545 1546 1547 1548
NANIUS Petrus · NANNI Giovanni of Viterbo · Naples Collateral Council of the Emperor in · Narses · NASE N. · NASSAUS · NATHAFT Wolf · NATUREL Philibert · NAUSEA Frederic · NAVARRA Y HUALDE Francisco de · NAVARRO Martín · NAVES Johann von · NEBLING Georg von · NEGRONI Troilo · Neisse, Town Council · Nemesis · Neptune · NERO · Nerva · Nestor · Netherlanders · NEUENAHR Hermann der Ältere · NEUMANN Casparus · NEWMAN Gregorius · NIBSCHITZ Martinus · NIBSCHITZ Martinus, father of · NIBSCHITZ Nikolaus · NIBSCHITZ Nikolaus, sister of; mother of Franz SCHIER · NICKE Georg · NICOLA Filippo · NICOLAI Iacobus of Łomża · Nicolaus, a parish priest in Elbing · Nicolaus, parish priest of Karniewo · Nicolaus, parish priest of Strasburg in Preussen · NIEDERHOFF Leonard · NIGRO Thomas de · Niklas II Graf of Salm and Neuburg der Jüngere · Niklas von Rawsk · NIMPTSCH Hans · Ninus · Niobe · Nisa · NISZCZYCKI Mikołaj · NISZCZYCKI Mikołaj, wife of; sister of Mikołaj Jarand BRUDZEWSKI · NITIUS Valentinus · NITSCH Nicolaus · NITZSCHMAN Albrecht · NIZOLIO Mario · NOGAROLA Girolamo · NOGAROLA Leonardus de · NORTMAN Lorencz · NOSKOWSKI Andrzej · NOUES Petrus de · NOUES Petrus de, wife of · Nowe Miasto Citizens of · Nowe Miasto Lubawskie, priest in · NOWOWIEJSKI Mikołaj · NØRBY Søren (Severin) · Numa Pompilius · Numerian · NÚÑEZ CABEZA DE VACA Luis · Nuremberg Citizens of
SEARCH
Full text
Results found: 2
preserved: 2 + lost: 0
1 | IDL 5810 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||
Manuscript sources:
| ||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Salutem plurimam. Cogitanti mihi, quosnam praecipue boni nostri senis Mercurini mors illa afficere debuerit, tu non in postremis text damaged⌈[s]s text damaged⌉ affuisti, quem scio et dilexisse semper eum virum, et coluisse mirifice. Cumque ratio consuetudinis nostrae meaeque in te singularis observantiae facile posceret, ut ad te aliquid scriberem, non modicum etiam momentum addidit tam acerbus nuntius hominis tibi pernecessarii nobisque non mediocriter dolendi. Sed quando sic nati sumus, ut fati, demum necessitati parere opus sit, quid aliud praestare debemus, quam si minus aequo, at saltim, quae accidunt, forti animo feramus? Producit nos naturae in lucem huius vitae inscios, aufert alterius omnino ignaros, certa tamen spe fultos, quod tam mirabilis fabrica homo funditus interire non debeat. Quod ita verum, remota etiam omni superstitione, semper putavi, ut dicere necesse sit, si aliter sentias et Deum ipsum, et universam ipsam naturam insanire nihilque in rerum natura esse homine miserius, nihil calamitosius. Sed quorsum haec nunc philosophica asseveratio? Nimirum, ut quanto magis possint, desiderium amissi senis leniam meque ipse consoler. Nam cum et persancte vixerit, eo magis putandum est esse illum meliore, quam hic esset, condicione vanasque nostras et fatuas mortalium curas ex alto ridere, quin et suas, quas animo indefatigato et anxio, dum viveret, perferre solebat, quod sine dubio tot suis laboribus, vigiliis inflammato studio in principem et rempublicam sibi mortem maturavit. Nam vir erat ita natura constitutus, ut posset in longissimam aetatem perdurare, ingenium ipse suum tot semper modis fraudasset. Quod ad nos attinet, non omnino mecum male actum reputabo, si saltim intelligam pristinum tuum in me animum remanere nihilque abstulisse tuae in me benevolentiae Mercurini mortem iamque litteris interdum tuis experiri liceat, quas si ullo umquam tempore desideravi. Nunc certe maxime Cornelium nostrum, si istic adest, plurimum ex me salutabis dicesque, nisi aliquid Novi quidem, quod hinc ad vos scribam, non habeo, nisi forte scire multis vastari multis in locis, quod abhinc multos annos non accidit, a lupis provinciam nostram timerique adhuc annonae caritatem et pestilentiam. Quae mala amoveat Deus. Dux noster cotidie firmior speroque eum propediem validum fore. Vale. Cremonae, Idibus Iulii 1530. Dominationi Vestrae deditissimus Philippus Nicola | ||||||||||
2 | IDL 534 | ![]() ![]() ![]() | ||||||||
received Augsburg, [1530]-10-04 Manuscript sources:
Auxiliary sources:
Prints:
| ||||||||||
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Clarissimo et Praestantissimo Viro Domino Ioanni Dantisco, serenissimi Poloniae regis apud caesarem legato dignissimo etc.
Scripsi ad te superioribus diebus, quod si litterae redditae fuerunt, cur non rescripseris, satis cogitare non possum, nisi forte illecebrae illae Germanicae ita vos avocarunt, ut vestros familiares quasi oblivisci videamini. Nec scio, cur saltim noster Cornelius, qui solet esse iuris amicitiae observantissimus non aliquid scribat, quem ita decrevi litteris non lacessere, nisi ab eo prior fuero provocatus. Estis enim vos, ubi multa cotidie intelligere potestis, et cum amicis quam iucundisime per litteras communicare, et praesertim, an illi plusquam tribunitii Lutheriani terrores aliquo modo sedati adhuc sint. Quantas cotidie turbas videre videor, quot postulationes, quot querelas. Sic est profecto, numquam diu placuit unus status, una vitae conditio, ac dum novum quaerimus, putamusque meliorem nancisci, multum ratione aberrasse deprehendimur. Profecto nulla unquam secta faciet, quin in vita multas sentiamus miserias, sola ut miseriis finem imponamus praestat Christiana. Quid praestat toties mutare caeremonias, sacrificia tollere, respuere ieiunia, confessiones abrogare, si dum illa non erant, numquam quieverint homines, quoad excitarentur? Auferantur haec omnia, sint desides omnino sacerdotes quamquam cumulant nunc illam utramque speciem excindantur monasteria. Profecto postea conquerentur nonnulli esse cultum divinarum rerum tam tenuem, tam ieiunum, tantam esse in templis solitudinem, fuisse apud ethnicos deos vel verius sceleratos daemones pace eorum dixerim colentes tot omnis generis sacerdotes, vestales, sodalitia, collegia, tot pontifices, reges sacrificulos,
XII-o Calend(as) Septembr(is), Cremona. Tuus Philippus Nicola |