1500 1501 1502 1503 1504 1505 1506 1507 1508 1509 1510 1511 1512 1513 1514 1515 1516 1517 1518 1519 1520 1521 1522 1523 1524 1525 1526 1527 1528 1529 1530 1531 1532 1533 1534 1535 1536 1537 1538 1539 1540 1541 1542 1543 1544 1545 1546 1547 1548
RAWENSIS Valentinus · RECHENBERGK Melchior · REICH Felix · REICHENAU Alexander · REISEN Augustin · REISEN Jakob · REISEN Ursule · Remaclus Arduenna · RES Heinrich von · RESCIUS Rutgerus · REX Felix · REYMAN Absalom · REYNECK Johann · RHEDEN Dietrich von · RIPP Andreas · RISENBERG Brzetislaus von · ROBBIUS Iacobus Aldenardus · RODE Heinemann · ROGENDORF Wilhelm von · ROGENELLUS Georgius · ROSEN Georg von · Rössel vicars of · Rössel, Town Council · ROSSOCHA Paul · Rostock Brethren of the Common Life in · Royal Prussia Council of · RUCKER Konrad · RUDGER Martin · RULANDT Valentinus · RUPRICHT Wolf · RUSSIS Sigismundus de · RUSSOCKI Mikołaj · RZECZYCA Stanisław
WYSZUKIWANIE
Pełny tekst
Znaleziono: 2
zachowanych: 2 + zaginionych: 0
1 | IDL 737 | Heinemann RODE do Ioannes DANTISCUS, Dalen, 1532-01-15 | ||||||||
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Pomocnicze podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Reverendissimo in Christo Patri et Domino Obsequiose Salutem cum vera felicitate opto.
Quam nihil quicquam sit in vita mortalium virtute amabilius, efficacius, illustrius quodque ad sui miraculum potentius etiam ignotorum animos pelliciat atque inflammet adeo, ut nulla incantamenta possint vehementius, saepe equidem audieram antea, Praesul amplissime, venerabilis amice ac patrone colendissime, verum ipsius rei periculum numquam hactenus ita feci, quemadmodum me nuper generosa ista animi Tui magnificentia multo locupletissime docuit. Quem mihi iam pridem vixdum bene cognitum virtutes istae heroicae totum sic vendicarunt, ut nihil supra. Numquam, ita me Dii bene ament, quemquam sensi humaniorem, benigniorem aut integriorem, numquam cordatiorem omnibusque dotibus, quae excelsam istam fortunam deceant, cumulatiorem atque omnibus numeris absolutiorem. Atque hoc vere vel in primis admirandum mihi visum est in tanto rerum apice ac sublimi isto aulicae vitae fastigio (ne dicam fastidio), in tanto inquam strepitu ac undis occupationum nequaquam vulgarium, posse sibi constare animum et non modo ulla ex parte non vitiari, frangi aut succumbere tot arietibus, immo noxiis, quibus obnoxia solet esse aula, verum etiam multo ad virtutem in dies alacriorem promptioremque resurgere, labore nimirum vires novas suggerente, ut fere duris magis exercetur fortitudo. Quis, amabo, tale pectus non admiretur, in quod nullum ne perditissima quidem corruptela ius habet? Quis non adamet atque exosculetur incorruptissimos mores expositamque omnibus citra fastum benevolentiam, benignitatem ac fidem plus quam humanam? Haec est profecto ingenii Tui praestantissima indoles, quae Te iam olim ad has quoque dignitates natum ab incunabulis destinavit. Quandoquidem non temere neque sine fato aut numine (vel ethnicorum testimonio) datur potentia aut claritudo. Neque vero huiuscemodi rerum auctor est illa poetica
UUB, H. 154, f. 77v
Cuius oculos minime latuit Tua incredibilis maximasque ad res spectans integritas ante etiam, quam esses quicquam. Macte igitur praeclara virtute heros, sic itur ad astra, hac demum ratione succrescunt defractae Platonicorum alae, quibus animus ille in sedes suas, unde in hoc pistrinum seu ergastulum praeceps eiectus erat, feliciter remigrat. Non possum interim non magnopere gratulari felici imperio, quod tanti viri auctoritate et prudentia ornatur fulciturque. Haec enim vera certaque regnorum sunt ornamenta et nervi, immo (ut ita dicam) anima et vita, sine quibus instabilis est ac infirma omnis imperii, quantumvis augustissimi in speciem, maiestas. Quare optime scribit omnis eruditionis parens et fons, immo Amicis me commendatissimum opto, quibus laeta prosperaque omnia Tecum una imprecor in Domino. Bene valeat Tua Reverendissima Paternitas.
Ex arce praep.
Reverendissimae Paternitati Tuae addictissimus | ||||||||||
2 | IDL 935 | Heinemann RODE do [Ioannes DANTISCUS], Dalen, 1533-04-13 | ||||||||
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Pomocnicze podstawy źródłowe:
| ||||||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
Salutem plurimam dico.
Multis retro saeculis receptum erat, modis omnibus ornatissime Praesul, ut qui de republica benemeriti, aliquo insigni beneficio illam affecissent, aut hostibus devictis, aut in deditionem acceptis, aut subactis provinciis, aut legatione alioqui feliciter peracta, aut id genus functionibus bonis avibus impletis, re salva et diis secundis in patriam redeuntibus triumpho celebres primum decernerentur, deinde statuis honorarentur et praeconis summis acclamationibus publicitus salutarentur, quasi longis tandem erroribus exagitati et variis exerciti casibus, iam postliminio communibus iisque flagrantissimis suorum votis redditi, patriae quadamtenus renati videantur, itaque publicis gratulationibus et summo omnium applausu excipiebantur desideratissimi. Multo iustius id tibi detulerit patria post diutinam peregrinationem variasque legationes magna written over u⌈unana written over u⌉ cum laude obitas, tandem aliquando reduci et residi, postquam praesentem te sub oculos et in sinu summa caritate rebus suis intuetur et amplectitur consulentem coram, cuius dudum procul absentis prudentiam et consilium mire efficax sensit. Quoque propensior fuit tuus in patriam affectus, hoc illa gratulatur impensius redditum aliquando patrem patriae. Sentit illa, nimirum sentit atque idipsum quo potest gestu, testatur, quanta laetitia perfuderis omnium animos adventu tuo prorsus salutari certatum agnoscentium tua beneficia et suspicientium tamquam clarum lumen et solem iucundissimum, in quem divinitus collatae virtutes omnigenae undiquaque elucent, ut paene mortalem fortunam supergressum et caelitus patriae demissum ad componendos hominum tumultus ac motus, pacem constituendam et tranquillitatem salutemque communiter affer{er}endam observent venerenturque omnes. Non enim, Praesul amplissime, in obscuro iacere potest ille virtutum tuarum orbis nusquam hians, nusquam protuberans, sed omnibus numeris absolutissimus. Nam quis tam stupidus aut tam iniquus ac invidus, ut non agnoscat palamque de superinscribed⌈dede superinscribed⌉praedicet, quanta modestia et virtute ceterisque naturae dotibus, tamquam gradibus quibusdam, ab ineunte aetate huc amplitudinis sis provectus? Ut enim vetera taceam, non quod illa non sint undiquaque maxima, sed quod magis in pretio soleant esse recens ac nuper gesta, quis satis commemoret, quanta industria, fide et integritate regis tui nomine iam ms. complureis reg. complures⌈complureisms. complureis reg. complures⌉ annos, AAWO, D. 6, f. 191v quoquoversum nunc in hanc, nunc in illam pertractus aulam legatione sis functus gloriossissime. Qua in re talem te te praestitisti, ut amplius quam in votis fuerat perfeceris et non pares modo, sed et te ipsum longo post post tergum reliqueris intervallo, neque est, quod dubitemus, quin multo uberiori providentia, aequitate et virtute sis coram usurus in gregem tuae fidei concreditum, neque commissurus umquam, ut tui dissimilis ulla ex parte hominum de te praeclarissimas exspectationes, non dico frustreris, verum etiam non longe vincas. Non potes enim non vincere, eo loci et fortunae devenit Tua Celsitudo, ut non magis latere possit, quam Colossus aut fax accensa in monte, in te coniecti sunt omnium oculi, in te omnium ora contuentur obversa. Velis, nolis, non potes non esse admirationi et miraculo omnibus, utpote qui non solum pastor ovibus sapientia et rebus periclitandis auxilio, auctoritate et ope praeeas, verum etiam regum et purpuratorum magnitudine, prudentia et consilio modereris ac sustentes, ne dicam, regas. Id enim nosti, ut in illum maxime, si quem alium, quadret, illud etiam vulgo apud ethnicos iactatum proverbium: „Homo homini deus”, ut qui speculatorem gregis dominici agat ms. s(!)
⌈tt ms. s(!)
⌉, omnium necessitatibus invigilans, omnibus ex aequo prosit, curet, ne quid incommodi, ne quid adversi accipiat usquam ullus, neque arbitretur se uni peculiariter familiae aut genti debere, verum omnibus, exteris quoque, obnoxium non modo lege Evangelica, sed et naturae, quae nos in commune alterum alterius utilitati curandae genuit, neque ullum, quamvis magnum, huius necessitudinis et vinculi immunem facit, immo quo sublimius constiteris, eo te scias, ut pluribus obvium oculis, ita et pluribus officiis necessitatibusque expositis, ut omnium rebus dextre consulas, ab iniuria afflictos vindices, aequitate constituenda (ut ille ait) summos cum infimis pari iure retineas, sed incipio (si diis placet) dogmatistes esse, encomiasten professus. Sed ignosces, facile scio, Praesul amplissime, quod memorem moneam, no<n> ut tui officii memineris, ut sed et mei, quamquam sic quoque et tui, siquidem amicus (iuxta
Cursim ex arce nostra
Reverendae Paternitatis Vestrae humile mancipium |