Gattinara narzeka, iż Dantyszek woli oczekiwać na francuski paszport w oddaleniu od dworu i przez to pozbawia go swojego miłego towarzystwa. Zapewnia Dantyszka o swojej przyjaźni i dowodzi, że nie powinien czuć się wobec niego zobowiązany, ponieważ zasłużył swoją cnotą (virtus) na wszystko, co Kanclerz zdołał dla niego uczynić. Pragnąłby też móc uczynić jeszcze więcej.

Gattinara zapewnia, iż dołoży starań, aby zostały spełnione obietnice, które pod jego nieobecność cesarz dał Dantyszkowi, kiedy ten wyjeżdżał [z Toledo w grudniu 1528].

List Dantyszka do Valdésa [IDL 5771] utwierdził Kanclerza w jego dobrej opinii na temat polskiego posła. Więcej napisze mu Valdés, który prześle także przywilej [udostojnienie herbu] w takiej formie, o jaką zabiegał Dantyszek.