List #2714
Marco de la TORRE do Ioannes DANTISCUSCracow, 1544-04-12
Regest polski:
Marco de la Torre tłumaczy brak odpowiedzi na poprzedni list Dantyszka ciężka chorobą, która pozbawiła sprawności zarówno jego ręce jak i umysł.
Następnie w Krakowie przez pięć miesięcy szalała zaraza. Dziennie umierało ponad 300 osób. Zupełnie zdrowi, znienacka złożeni chorobą, umierali na drugi lub trzeci dzień. Brakowało rąk do grzebania umarłych, toteż trupy zalegały na polach, w sadach i ogrodach. Nieliczni, którzy zdawali się zdrowieć, umierali z wycieńczenia z powodu braku żywności. Nie funkcjonował handel, a uchodźców nie wpuszczano do okolicznych miejscowości, toteż zmuszeni byli wracać do ogniska zarazy.
Zmarło także wielu duchownych. Współbracia Marka de la Torre w większości przeżyli dzięki proszkowi rozpuszczanemu w winie, który Marco nakazał im zażywać. Nakazał także rozdawać ów proszek od świtu do zmierzchu ubogim w ogrodzie w krużgankach klasztornych. Ci, którzy w porę zażyli lek i mieli dostęp do pożywienia, przetrwali. Wielkim smutkiem napełniła go śmierć czterech spośród współbraci rozdających lekarstwo.
Marco de la Torre ma stale w pamięci łaskawość, dobroć, dzielność i uprzejmość Dantyszka. Żałuje, że nie może z nim częściej przestawać. Dziękuje za zaszczyt, jakim była dla niego możliwość goszczenia Dantyszka w klasztorze.
Opisuje stan swojego zdrowia: nadal cierpi na katar, który opuścił go na czas zarazy, aby powrócić w październiku. Z powodu choroby jest zmuszony posyłać swego prowincjała (minister), uczonego męża o nieposzlakowanej opinii [Francesco Lismanino], aby sprawował nabożeństwa dla królowej [Bony].
Zawiadamia, że władcy Polski (serenissimi principes nostri) wybierają sie na Litwę.
| odebrano Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1544-04-22 Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
| ||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
BK, 230, p. 102
Reverendissimo in Christo Patri, Domino, domino
In
BK, 230, p. 99Reverendissime in Christo Pater et Domine, domine fautor observandissime.
Post animi mei devotionem singularem et perpetuam felicitatem etc.
Non sit admirationi Paternitatis Vestrae Reverendissimae, quod in rescribendo ad primas cf.
Ex religiosis multi hoc pestifero contagio istinc migrarunt. Ex nostris minor numerus, licet omnes correpti fuerint, redacti tamen in pristinam valetudinem Dei immortalis gratia et mea diligentia, qua ne dum mei fratres, sed multi cives et religiosi sunt relevati, officium namque in horto ambitus ab ortu solis ad occasum usque distribuendorum pulverum ad hoc propositum susceperam contagiosi morbi propellendi convenientissimorum pauperibusque in vino potandos praebebam. Ex quo multi evasere remedio. Si qui tamen eorum mortui sunt, vel non in tempore venerunt, nisi cum iam virus occupaverat cor, vel non minutione praemissa, aut alimentis ad reficiendam naturam destituti, suum obibant diem.
Tametsi vero hoc pium et sanctum opus exer[...] text missing⌈[...][...] text missing⌉, 
BK, 230, p. 100 visum tamen fuit Domino Deo, cuius intuitu haec agebam, quattuor ad hoc opus applicatos absumere. Quod incommodum, quamquam compressis toleraverim humeris, nihilominus tanta animum meum affecit maestitia, ut illud
„cf. Vulg. Iob 10:1:1 ⌊taedet animam meam vitae meaecf. Vulg. Iob 10:1:1 ⌋” saepius repeterem.
Non igitur, Reverendissime Domine, neglectus aut oblivio mei tam diuturni silentii in causa exstitit, quo minus debito officii in respondendo satisfacerem, sed fatale impedimentum aliorsum me traxerat. Neque enim, etsi conarer, illam singularem Paternitatis Vestrae Reverendissimae humanitatem et beneficam atque heroicam naturam et affabilem conversationem (absit assentatio) oblivisci possem. Idcirco, cf. Verg. A. 4.336 dum memor ipse mei, dum spiritus hos regit artus ⌊quamdiu spiritus hos rexerit artuscf. Verg. A. 4.336 dum memor ipse mei, dum spiritus hos regit artus ⌋, cf. Verg. A. 1.609 semper honos nomenque tuum laudesque manebunt; Verg. Ecl. 5.78 ⌊semper nomen virtutesque Paternitatis Vestrae Reverendissimae apud me manebuntcf. Verg. A. 1.609 semper honos nomenque tuum laudesque manebunt; Verg. Ecl. 5.78 ⌋. Utinam in tali loco essem constitutus, ut saepius cum illa cf. Verg. A. 1.408-409 cur dextrae iungere dextram non datur ac ueras audire et reddere uoces?; Verg. A. 6.688-689 datur ora tueri, nate, tua et notas audire et reddere uoces ⌊audire et reddere vocescf. Verg. A. 1.408-409 cur dextrae iungere dextram non datur ac ueras audire et reddere uoces?; Verg. A. 6.688-689 datur ora tueri, nate, tua et notas audire et reddere uoces ⌋, ac sua suavissima frui consuetudine possem, quod ad magnam animi mei consolationem et felicitatem ascriberem.
Quod autem scribit se convaluisse et pristinae valetudini restitutam, plurimum gratulor Dominationi Vestrae Reverendissimae et Divinam Maiestatem summis precibus humiliter obsecro, eam in hac adepta incolumitate quam diutissime tueri et conservare dignetur.
In hospitalitate repetita praeoccupavit Paternitas Vestra Reverendissima meas vices. Meum erat enim illi agere gratias, quod nostrum non spreverit hospitium, quandoquidem multum decoris et splendoris nobis ex incolatu tanti hospitis accessisse non inficior.
De mea autem sospitate quid scribam, nisi illud: „sicut erat in principio, et nunc”. Adhuc enim mihi lis est cum catharro, cum quo per omne tempus pestis indutias habebam. Sed in Octobre, nescio quo malo genio, repullulavit. Quapropter nequivi ad serenissimam
Valeat Paternitas Vestra Reverendissima diutissime sospes et me suum obsequentissimum solita amplecti gratia non desistat.
Dat(ae) or Dat(um)⌈Dat(ae)Dat(ae) or Dat(um)⌉
Eiusdem Paternitatis Vestrae obsequentissimus frater
Postscript:
Serenissimi
Si favore Vestrae Reverendissimae Paternitatis nancisci possem vasculum similem, quo me donavit de Muscatis, magno quovis mercarer pretio, quia meo conducunt stomacho.