Dantyszek ustosunkowuje się do rady wojewody malborskiego [Jerzego Bażyńskiego] w sprawie podatku. Zgodziłby się na zatrzymanie podatku do następnego sejmu [Prus Królewskich], gdyby wszyscy [radcy pruscy] byli jednomyślni, ponieważ jednak nie są, zamierza zastosować się ściśle do mandatu królewskiego i jak najszybciej wysłać pieniądze z podatku do Malborka.

Wobec braku dbałości większości [radców pruskich] o sprawy publiczne Dantyszek wyraża niepokój o losy przywilejów i immunitetów [pruskich] po śmierci sędziwego już wojewody [malborskiego]. Przewiduje, że bez jego wsparcia nie będzie w stanie ich bronić.

Dantyszek jest wdzięczny Giesemu i wojewodzie malborskiemu za współczucie, nie uważa jednak za konieczne interweniować na dworze królewskim, póki nie otrzyma odpowiedzi na swój list [IDL 2001]. Sugeruje, aby rozesłać wojewodom kopie listu [Rady Pruskiej] do króla w sprawie kontrybucji z ostatniego sejmu grudziądzkiego. Jeżeli Giese zechciałby to uczynić, ułatwiłby odwoływanie się do owego listu w razie konieczności obrony Dantyszka.

Dantyszek dowiedział się, że plebani: lubawski i kazanicki (?) (Casnicensis) domagają się od zarządców kościoła [w Chełmnie] zwrotu pieniędzy przekazanych niegdyś przez bractwo kapłanów na odbudowę kościoła po pożarze, który dotknął miasto za pontyfikatu Dantyszka. Dantyszek uważa ich żądania za niesłuszne.