Dantyszek jest zaniepokojony, że nie otrzymał jeszcze listu De Scheppera, o którego wysłaniu (co miało miejsce przed wyjazdem De Scheppera do Hiszpanii) doniósł mu Johan Weze. Widział natomiast kopię listu De Scheppera do Jana Amora Tarnowskiego, toteż obawia się, że list skierowany do niego zaginął.

Dzięki wieściom od Wezego Dantyszek cieszy się z bezpiecznego powrotu De Scheppera z poselstwa i z jego pomyślnej kariery na dworze króla Ferdynanda.

Dantyszek prosi De Scheppera o poręczenie za niego u Welserów w sprawie sprowadzenia córki Ioanniki z Hiszpanii do Antwerpii. Obiecuje pokryć wszelkie koszty.

Dantyszek przekazuje De Schepperowi nowiny znad Bałtyku. Mieszkańcy Lubeki są skłonni do zawarcia pokoju, ponieważ burza zniszczyła niemal doszczętnie flotę belgijską u wybrzeży Norwegii. W negocjacjach pokojowych, które odbędą się wkrótce w Bremie lub w Hamburgu, wezmą udział mieszczanie z Bremy, Hamburga i Lüneburga. Pośredniczyć będą Gdańszczanie, których poselstwo już wyruszyło w drogę. Aby nadać mu wyższą rangę Dantyszek postarał się, by król Zygmunt I posłał także do Hamburga swojego dworzanina z listem. Dantyszek ma nadzieję, że rezultatem zawarcia pokoju będzie swobodna żegluga, a co za tym idzie, lepszy dostęp De Scheppera do gdańskiego piwa i innych produktów.

Dantyszek dobrze się czuje w roli biskupa chełmińskiego. Tęskni za przyjacielem i wyraża gotowość przyjechania do Krakowa, gdyby De Schepper został tam wysłany z poselstwem. Prosi, aby De Schepper powierzał listy zaufanym posłańcom. Przekazuje pozdrowienia przyjaciołom z dworu hiszpańskiego: Francisco de los Cobos, Nicolaus Perrenot de Granvelle, Henry III of Nassau-Breda, lub też tym w Austrii i na Węgrzech, w zależności od tego, gdzie De Schepper otrzyma list.