List #3896
[Ioannes DANTISCUS] do [Samuel MACIEJOWSKI]Heilsberg (Lidzbark Warmiński), 1542-04-23
Regest polski:
[początek tekstu uszkodzony, treść niejasna] Dantyszek otrzymał list od jednego z biskupów, dotyczący pewnych spraw pruskich. Przybył również [poseł] króla [Zygmunta I] z listem dotyczącym podatku. Dantyszek przekazał ten list wraz z dokumentem rezygnacji [fragment niejasny, tekst uszkodzony] biskupowi chełmińskiemu [Tiedemannowi Giese], by ten zatroszczył się o dostarczenie go do Gdańska. Wysłał kopię, nie ma zatem potrzeby wysyłania osobnego listu, chyba że miałaby się w nim znaleźć wzmianka o poprzednim, w którym naciskano w sprawie podatku. Jeżeli gdańszczanie po raz kolejny odmówią płacenia, pozostałe stany pójdą za ich przykładem, toteż Dantyszek uważa, że warto byłoby ponownie ich upomnieć, nawet jeżeli list królewski miałby zostać im doręczony dopiero podczas sejmu [pruskiego].
Dantyszkowi jest wstyd (i spodziewa się, że adresat żywi podobne odczucia), ponieważ im bardziej uniżenie zwracał się do rady miasta [Gdańska] w sprawie Hansa Holstena, tym bardziej Holsten był przez radę gnębiony. Rada chce spowodować, aby z uszczerkiem na honorze odwołał on publicznie [tekst uszkodzony]. Holsten jednak wolałby stracić majątek i życie, niż doświadczyć takiej hańby. Sytuacja ta jasno dowodzi [braku] znaczenia wstawiennictwa adresata oraz Dantyszka.
Ci [Gdańszczanie], którzy tak rozognili tę sprawę, choć pozornie bliscy Dantyszkowi, nie są godni, aby im w przyszłości pomagać, tym bardziej, że przesiąkli luteranizmem. Ku zgorszeniu wielu, w trakcie Wielkiego Postu publicznie spożywali mięso. Kiedy zaś miały się odbyć wybory do rady miejskiej, zebrawszy się, jak zwykle, w kościele, nazkazali, aby kapłan odstąpił od odprawienia zwyczajowej mszy o Duchu Świętym. We wszystkim biorą przykład z sąsiada [tj. z księcia pruskiego Albrechta], z którym łączy ich bliska zażyłość. Dantyszek uważa za konieczną interwencję króla [Zygmunta I]. Doradza, by król skierował w tych sprawach list do sejmu [Prus Królewskich], nawiązując także do [ubiegłorocznego] przerwania procesji Bożego Ciała.
Dantyszek prosi adresata o dyskrecję oraz spalenie niniejszego listu.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
| ||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
AAWO, AB, D. 7, f. 10r
Nuntio meo on the margin⌈
Inte paper damaged⌈[Inte]Inte paper damaged⌉rim vero misit ad me probably
Pudet me, Reverendissime mi Domine, quod quidem et Dominationi Vestrae Reverendissimae usu venire existimo, quo or que⌈quoquo or que⌉
me toties adeo demisse superinscribed in place of crossed-out submisse⌈submisse demisse demisse superinscribed in place of crossed-out submisse⌉, nedum diligenter,
Isti, qui hoc negotium adeo exasperarunt (suntque de nostris, qui magis plurimum nobis intimi videri volunt), nullius nostrum superinscribed⌈nostrumnostrum superinscribed⌉ se opera aliquando indigere superinscribed in place of crossed-out indignaturos(?)⌈indignaturos(?) indigere indigere superinscribed in place of crossed-out indignaturos(?)⌉ putant. Indigni vicissim, quibus a on the margin⌈aa on the margin⌉ Dominatione Vestra Reverendissima quacumque etiam in re in posterum on the margin⌈in posterumin posterum on the margin⌉ gratificetur, me certe multum a se abalienarunt, cum in hac causa, tum quia toti madent Luteranismo, totam enim Quadragesimam
... illegible⌈...... illegible⌉sime or sive⌈simesime or sive⌉
enim transactam usu carnium cum multorum offendiculo publice sunt abusi. Praeterea, cum nuper superinscribed⌈nupernuper superinscribed⌉ electio
Haec, quemadmodum alia omnia, in aurem scripseram manu mea, sed vix ipse hoc caliginoso tempore meas notas agnovi.
Meque Dominationi Vestrae Reverendissimae intime et studiosissime commendo.