List #2427
Ioannes DANTISCUS do [Sigmund von HERBERSTEIN]Braunsberg (Braniewo), 1541-05-26
Regest polski:
Dantyszek otrzymał 10 maja [1541] w Malborku list Herbersteina z Wiednia z 22 marca. Zawiadamia, że ostatnio pisał do Herbersteina dwukrotnie ( podczas pobytu Herbersteina w Wilnie [w 1540] i w styczniu[1541]) i wyjaśnia, jak się stało, że listy te nie dotarły do adresata.
Za pośrednictwem udającego się do Regensburga gońca księcia Albrechta [Hohenzollerna], Dantyszek przesłał list do Cornelisa De Scheppera z analogicznymi wyjaśnieniami. Zwraca uwagę, że w ostatnich czasach w podejrzany sposób giną listy.
Przesyła nowiny: Król Szwecji uzbroił wielką flotę. Dania znowu jest w stanie wojny, ponieważ właśnie wygasł rozejm z Burgundią . [Książę Albrecht] czuwa, by nie wyniknęły z tego jakieś szkody dla niego, obawia się także przymierza Szwecji z Zakonem Inflanckim. Anglia, Szkocja i Francja trzymają swoje floty w pogotowiu. W Prusach Królewskich, zwłaszcza w większych miastach, szerzy się pożoga herezji. Dantyszek pokłada w Bogu nadzieję na pokój i zgodę w sprawach religii, ale jest też zdania, że przykład powinien wyjść z góry [od papieża Pawła III].
Uwagę Herbersteina, że obecne sprawy [węgierskie] wymagałyby obecności i doświadczenia Dantyszka, traktuje jako przyjacielski komplement a nie obiektywny sąd. Czuje się bezsilny wobec problemów nowych czasów, może pomóc tylko modlitwą. Prosi Herbersteina o polecenie królowi Ferdynandowi I oraz o wieści z Regensburga.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
Publikacje:
| ||||||
Tekst + aparat krytyczny + komentarzZwykły tekstTekst + komentarzTekst + aparat krytyczny
OSK, Fol Lat. 258, f. 285rMagnifice et Spectabilis Domine, amice carissime ac honorande. Salutem Magnificentiae Vestrae et omnia precor faustissima.
Accepi
Nescio quo fato litterae meae, quod et de iis subvereor, ad Magnificentiam Vestram, ad quam non nisi sincero scribuntur animo, non
attingunt. Scripseram, cum novissime Magnificentia Vestra Vilnae ageret[7] cum generoso domino
cf.
Pro novis, quae scripsit, Magnificentiae Vestrae magnas habeo gratias, referrem quidem, si quid eiusmodi apud nos haberetur. Ne tamen novarum rerum omnino has legat vacuas, quae ad nos mari perlata sunt, sic in compendio feruntur.
Quod Magnificentia Vestra annotavit, ad negotia, quae modo tractantur[17], auctoritatem meam desiderari, fit magis amico quam iusto de me iudicio, nihil ego eiusmodi in me agnosco, quod ad haec tempora commodum esse possit. Et quantum coniicere possum
ea, quae hoc nostro saeculo fiunt, non humanis viribus seu consiliis dirigi componive concessum esse, sed in solius Dei consistere potentia[18]. Proinde si quid a me vel me longe praestantioribus praestandum sit, id non nisi lacrimis et intimis
orationibus, ut omnia in melius convertantur, a Domino Deo obtinendum. Qui Magnificentiam Vestram, quam, quemadmodum in
Dat(ae) or Dat(um)⌈Dat(ae)Dat(ae) or Dat(um)⌉
Magnificentiae Vestrae additissimus
Postscript:
Non velit Magnificentia Vestra, pro veteri inter nos benevolentiae coniunctione, gravari ad me de iis, quae in