Letter #6766
Caspar URSINUS Velius to Ioannes DANTISCUSs.l., [1531, August/September]
Early printed source materials:
|
Text & apparatus & commentaryPlain textText & commentaryText & apparatus
Magnifico domino, serenissimi
legatus
nos una
inclyta
et nunc divitiis ac moenibus aucta, virisque
Inde per adversum vario molimine
usque
ac Drusi antiquam celso super aggere molem,
cum
sed nec mente minus validum, ut neque turpior ille est.
Hic quam pene nigri vidissem limina ditis
Cocytique atras pro
tranassem, gelidos haurit dum fracti liquores
impulsa ad scopulum sub flumine navis acutum
hic mihi quae fuerant dicenda ad caesaris aures
pontificesque sacros, regesque, ducesque togatos
nuper amicorum sunt aedita parva coacta,
queis equidem adiunxi, quae scripsi fervidus olim
sed falso, et gentis praeclarum nomen et
Debuit hoc pridem iam nostra
debuit altrici mens grata fideliter urbi
post haec
oppidulum, leniqua per sola pinguia tractu
vnde per immensum festinis labimur amnem
lintribus Austricis et tandem exponimur oris
tectaque iam
hic ego non multos degens cum principe soles
illius imperio mox moenia pulchra reversi
quamvis afflictae belli modo clade
quartus ibi historiae liber additus, et miserandum
Pannonii interitum
mandavi scriptis, et nostro carmine dignas
auxiliumque tuum
implorat, si quid reliquum mihi temporis esset
scriptori belli totum id cedebat Achivi
et libris
extulit et docuit civilis damna tumultus
tradentique tuos demens Catilina furores
necnon perfidiam Numidae et scelera impia regis
caetera tam longae curta cum nocte dici
tempora dilecta cum coniuge suaviter egi
quae me foeminea fecit modo prole parentem
cuius ab amplexu nuper discedere iussus
rursum sollicitae tero limina sedulus aulae
o qui tum fletus, lamentaque quanta fuerunt
durius in terris nil coniuge vivit amante
alter ubi alterius caret assuetudine dulci
mi desyderium dilectae coniugis atque
susceptae nuper sobolis, praesentia lenit
regis et effulgens divino gratia vultu
qui cum me referam Romani ad caesaris aulam
mox ubi consilio
Illic, quod votis exopto frequentibus, omnes
incolumes tecum cupide complectar amicos
manat ab ore decens ac non sine pondere sermo
doctus et ille quidem paucis bene multa profari.
Etiam nunc aveo
verba, simul doctas audire ac discere voces
sive hic iudicio pulchro cuiuslibet aevi
explicat historias, seu cantat amabile carmen
aut academiae sublimis acumina promit
audiam et exactum recitare poema rotundo
ore pium vatem quem antiqua
aedidit et pulchro Gentilem nomine dixit
qui res
sed tua precipue tua sunt mihi carmina cordi
leniter, et puri labentia fluminis instar
dii tibi divitias, formanique decusque dederunt,
ingentiumque ingens, ac mentis acumen honestae
vive, vale, atque boni facias leve carmen et aequi.